تعیین حساسیت رسوبات دریاچه مهارلو به فرسایش بادی و جهت حرکت گردوغبار حاصل از آن

فرسایش بادى از مهم ترین فرآیندهاى طبیعى در مناطق خشک و نیمه خشک است. در سال های اخیر با خشک شدن دریاچه ها و تالاب ها، تولید گردوغبار از سطح آن ها در حال افزایش است. دریاچه مهارلو یکی از دریاچه های شور ایران است که در سال های گذشته سطح آن در حال خشک شدن بوده است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی حساسیت رسوبات دریاچه مهارلو به فرسایش بادی و تعیین جهت حرکت گردوغبار حاصل از رسوبات دریاچه است. در این پژوهش، بافت رسوبات نمونه برداری شده تعیین و با ترسیم گلباد و گل طوفان جهت حرکت بادهای غالب و فرساینده مشخص و مقدار غلظت گردوغبار منطقه طی یک دوره بررسی شد. نتایج دانه بندی و هیدرومتری رسوبات نشان داد که بیش از 60 درصد رسوبات تشکیل دهنده دریاچه مهارلو از ذرات سیلت است. همچنین نتایج حاصل از گلباد و گل طوفان ترسیم شده از منطقه نشان دهنده این است که جهت حرکت بادهای غالب و نائب غالب، غربی و شمال غربی و باد فرساینده نیز غربی است. بنابراین، با توجه به نتایج حاصل از تعیین غلظت گردوغبار حاصل از دو نمونه بردار tsp و pm 2.5  از اطراف دریاچه، می توان گفت که مقدار گردوغبار جمع آوری شده ناشی از رسوبات دریاچه بالاتر از حد معمول بوده است. با توجه به جهت باد غالب منطقه، گردوغبار ایجادشده، روستاهای اطراف دریاچه و شهرستان سروستان را بیشتر تحت تاثیر قرار می دهد. بنابراین با توجه به درصد فراوانی ذرات تشکیل دهنده رسوبات دریاچه مهارلو و حساسیت زیاد آن ها به فرسایش بادی، این معضل در آینده نزدیک متوجه دیگر شهرستان های استان فارس و حتی استان های اطراف نیز خواهد شد.