ارزیابی توانایی مدل انتقال تابشی و تصاویر مودیس در برآورد عمق نوری هواویزها

هواویزها در جو، نقش بسیار مهمی را در سیستم‎های اقلیمی بازی می‎کنند. این ذرات جو را مستقیماً با تغییر ترازمندی تابشی به‌وسیله پخش و جذب طول‌ موج‌های مختلف و به ‌طور غیرمستقیم با تغییر ویژگی های نوری و ماندگاری ابرها، تحت تاثیر قرار می‎دهند، ویژگی های نوری هواویزها از قبیل ضخامت نوری آن‌ها (aod)، در فهم تاثیرات هواویزهای اتمسفری در تغییر اقلیم و چرخه بیوژئوشیمیایی بسیار مهم و حیاتی هستند. ازاین‌رو، در این پژوهش توانایی مدل انتقال تابشی و تصاویر مودیس در برآورد عمق نوری هواویزها بر روی خلیج‌فارس مورد ارزیابی قرار گرفت. برای پردازش تصاویر از نرم افزار matlab و داده های ماهواره ای با توان تفکیک 500 متر در شبکه های 5*5 سنجندۀ مودیس استفاده شد و ارزیابی داده های عمق نوری هواویزها با استفاده از ایستگاه های آئرونت با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون، شاخص rmse و rmsd انجام گرفت. نتایج اولیه حاصل از اجرای الگوریتم نشان دهندۀ توانایی مدل در شبیه‌سازی عمق نوری هواویزها بود. نتایج نشان داد که الگوریتم موجود به ‌درستی عمل می‌کند و با توجه به داده های انعکاس طیفی برای شعاع موثرهای مختلف در جداول lut، مقادیر را برای عمق نوری هواویزها شبیه‌سازی می‌کند. نتایج ارزیابی‌ها نشان داد مقادیر عمق نوری به دست آمده از تصاویر همبستگی معنی‌داری با عمق نوری اندازه‌گیری شده در ایستگاه‌های آئرونت دارد. به گونه ای که مقدار همبستگی برای روزهای 8 تیر 1392، 23 تیر 1393 و 14 مهر 1394 برای باند 1/243 به ترتیب 0/96، 0/94 و 0/98 و برای باند 1/643 به ترتیب 0/99، 0/98 و 0/98 به دست آمد که روند خوبی را بین داده های اندازه گیری نشان می دهد. شاخص های rmse و rmsd در این روزها به ترتیب کمتر از 0/15 و کمتر از 0/06 محاسبه شد؛ بنابراین می‌توان گفت دقت شبیه‌سازی‌ها در این باندها مناسب است.