تاثیر کود زیستی نیتروکسین، پلیمر سوپرجاذب و روش کاشت بر عملکرد گل و بنه زعفران در شرایط دیم خرم آباد

به منظور بررسی نقش کودهای زیستی، مواد سوپرجاذب و روش کاشت بر عملکرد گل و بنه‌ زعفران در شرایط دیم، آزمایشی در سال‌های زراعی 94-1393 و 95-1394 به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه لرستان به اجرا در آمد. در این مطالعه‌ عامل‌های کود زیستی نیتروکسین (مصرف 5 لیتر در هکتار و عدم مصرف)، پلیمر سوپرجاذب استاکوزورب (مصرف 240 کیلوگرم در هکتار و عدم مصرف) و روش کشت (خطی و کپه‌ای) مورد آزمون قرار گرفت. نتایج نشان داد از نظر تعداد بنه در واحد سطح اثرات متقابل سه گانه در سال اول و دوم معنی‌دار بود و تیمار ترکیبیِ عدم مصرف نیتروکسین در کشت کپه‌ای همراه با مصرف سوپرجاذب درسال اول با 80.67 و در سال دوم با 183.67 بنه در متر مربع تیمار برتر بود. صفات تعداد گل و وزن کلاله تر و خشک در واحد سطح در هر دو سال اختلاف معنی‌دار آماری داشتند و در سال اول کشت کپه‌ای و مصرف سوپر جاذب و عدم مصرف نیتروکسین تیمار برتر بود؛ در حالیکه در سال دوم تیمار برتر کشت کپه‌ای با مصرف سوپرجاذب و نیتروکسین بود. از نظر عملکرد کلاله خشک زعفران در سال اول کشت کپه‌ای با مصرف سوپرجاذب و بدون کاربرد نیتروکسین با عملکرد حدود 0.6 کیلوگرم در هکتار و در سال دوم کشت کپه‌ای با مصرف نیتروکسین و سوپرجاذب با عملکرد 0.719 کیلوگرم در هکتار تیمارهای برتر بودند. بطورکلی نتایج این تحقیق نشان داد که در دو سال اجرای آزمایش در شرایط دیم، کشت کپه‌ای با مصرف سوپرجاذب و مصرف نیتروکسین قابل توصیه است. دلایل توصیه و معرفی این روش کاشت، شرایط خشک و کمبود آب در منطقه و کاهش مصرف کودهای شیمیایی در جهت حرکت به سوی کشاورزی پایدار است.