وضعیت بدنی و آسیب‌های ورزشی شایع در مردان نخبه کاراته‌کار

زمینه و هدف: اختصاصی‌بودن تمرین‌های ورزشی و تمرینات با الگوی تکراری می‌تواند بر سیستم اسکلتی-عضلانی تاثیرگذار باشد. هدف مطالعه‌ی حاضر، بررسی و مقایسه ناهنجاری‌های پاسچرال و آسیب‌های ورزشی کاراته‌کاران سبک کاتا و کومیته است.روش بررسی: 38 کاراته‌کار نخبه (20 نفر کومیته، 18نفر کاتا) آزمودنی‌های تحقیق را تشکیل دادند. به منظور اندازه‌گیری کف‌پای صاف از شاخص استاهلی، برای ارزیابی ناهنجاری‌های زانو از کالیپر، برای اندازه‌گیری میزان زاویه q از گونیامتر یونیورسیال، برای اندازه‌گیری میزان کایفوز و لوردوز از خط‌کش منعطف و برای اندازه‌گیری میزان شیوع آسیب‌دیدگی از فرم جمع‌آوری اطلاعات استفاده شد. به منظور مقایسه این دو گروه از آزمون تی‌مستقل و برای مقایسه شیوع آسیب‌دیدگی از تست خی دو استفاده شد.یافته‌ها: نتایج آزمون تی مستقل نشان داد که بین میزان شاخص استاهلی کف پا (0.00=p) در گروه کومیته و کاتا، تفاوت معنی‌داری وجود دارد. اما بین کایفوز سینه‌ای (0.53=p)، لوردوز کمری (0.06=p)، زاویه q (0.54=p)، فاصله کندیل‌های داخلی ران (0.86=p) و میزان فاصله قوزک‌های داخلی مچ پا (0.78=p) تفاوت معنی‌داری بین دو گروه مشاهده نشد (p>0/05). همچنین بیشترین شیوع آسیب‌دیدگی مربوط به اندام تحتانی (4%/58) بود. نتیجه‌گیری: براساس نتایج مطالعه حاضر می‌توان بیان کرد که ورزش کاراته به‌دلیل نوع تمرینات ویژه و الگوی حرکات تکراری رایج می‌تواند بر وضعیت بدنی ورزشکاران تاثیر بگذارد. نتایج نشان داد که تمرینات طولانی‌مدت کاراته منجر به افزایش میزان شیوع کف‌پای صاف و زاویه q ران در گروه کاتا و افزایش لوردوز کمری در گروه کومیته شده‌ است. همچنین نتایج این مطالعه نشان داد که بیشترین میزان آسیب‌دیدگی در اندام تحتانی این ورزشکاران است.

Common postures and sport injuries in elite karate athletes

Background and aim: The sport specificities and repetitive patterns can affect musculoskeletal system. The aim of this study was to investigate and comparison of postural disorders and sport injuries in Kata and Kumite style karate athletes. Materials and Methods: 38 elite (20 Kumite, 18 kata) formed the research subjects. The flat foot was measured with Staheli index, and Caliper, universal goniometer and flexible ruler were used for assessing knee abnormalities, Qangle and spinal curvatures respectively. The rate of injuries were recorded in data collection forms. Independent ttest was used to compare the postural variables between groups and chisquare was used to compare the injury rates. Results: Independent ttest showed that there was a significant difference between the amount of Staheli foot index (P = 0.00) in kumite and kata groups. However, between the kyphosis (P=0.53), lumbar lordosis (P=0.06), Q angle (P=0.54), the distance between the inner thigh condyles (P=0.86) and the distance between the inner ankle malleolus (P=0.78) There was no significant difference between the two groups (P> 0.05). The highest incidence of lesions was also observed in lower limb (58.4%). Conclusion: Based on the results of this study, it can be concluded that karate exercise can affect athletes’s posture due to the type of special training and the pattern of repetitive movements. The results showed that prolonged karate training increased the prevalence of flat foot and hip Q angle in the Kata group and increased lumbar lordosis in the Kumite group and lower extremity had the highest injury rate.