تاثیر بریس مچ پا بر زمان رسیدن به پایداری و اوج نیروی عکس‌العمل عمودی زمین در زنان ورزشکار سالم با و بدون خستگی

زمینه و هدف: هدف از انجام مطالعه حاضر تاثیر بریس پیشگیرانه مچ پا بر زمان رسیدن به پایداری و اوج نیروی عکس العمل عمودی زمین در ورزشکاران زن سالم با و بدون خستگی بود.روش بررسی: نوزده زن ورزشکار فعال دانشگاهی به‌طور داوطلبانه در مطالعه نیمه تجربی حاضر شرکت کردند. نیروی عکس العمل عمودی زمین و زمان رسیدن به پایداری توسط دستگاه اندازه‌گیری فشار کف پایی حین انجام فعالیت فرود در وضعیت با و بدون بریس قبل و بعد از خستگی ارزیابی شد.یافته ها: اطلاعات به‌دست آمده نشان داد استفاده از بریس بر زمان رسیدن به پایداری با و بدون خستگی تاثیری ندارد (p>0/05). با توجه به نتایج به‌دست آمده بریس موجب کاهش در میزان اوج نیروی اول (0.01=p) و (0.04=p) و اوج نیروی دوم عکس العمل عمودی زمین (0.004=p) و (0.032=p) به ترتیب قبل و بعد از خستگی نسبت به وضعیت کنترل در قسمت جلوی پا شد. همچنین استفاده از بریس افزایش میزان اوج نیروی اول (0.009=p) و (0.02p=)، افزایش اوج نیروی دوم (0.025=p) و (0.002=p)، کاهش زمان رسیدن به اولین اوج نیروی عمودی (0.007=p) و (0.018=p) و کاهش زمان رسیدن به دومین اوج نیروی عمودی (0.026=p) و (0.01=p) را به ترتیب قبل و بعد از خستگی نسبت به وضعیت کنترل در قسمت عقب پا به همراه داشت.نتیجه گیری: با توجه به یافته ها نتیجه گیری می شود که بریس بر زمان رسیدن به پایداری تاثیر ندارد و موجب افزایش اوج نیروی عمودی عکس العمل زمین و کاهش زمان رسیدن به آن در قسمت عقب‌پا می شود. بنابراین، استفاده از بریس های مچ پا با هدف اثرگذاری بر این فاکتورها و کاهش ریسک آسیب‌های مرتبط با آنها پیشنهاد نمی گردد.

Effect of ankle brace on the time to stabilization and peak vertical ground reaction force in healthy female athletes with and without fatigue

Background and Aim: The purpose of the present study was to evaluate the effect of ankle brace on the time to stabilization (TTS) and vertical ground reaction force (VGRF) in healthy female college athlete with or without fatigue. Methods: Nineteen female active college athletes volunteered to participate in this quasiexperimental study. VGRF and TTS were evaluated by foot pressure system during landing with and without brace before and after fatigue. Results: The results showed that the use of brace had no effect on TTS with and without fatigue (P <0.05). According to the results brace reduces first peak VGRF (P = 0.01), (P = 0.04) and the second peak VGRF (P = 0.004), (P = 0.032), before and after fatigue, respectively, compared to the control condition in the forefoot. Also, the use of brace increased the rate of first peak VGRF (P = 0.009), (P = 0.02), increase of second peak VGRF(P = 0.025), (P = 0.002), decrease in time to first peak VGRF(P = 0.007), (P = 0.018) and decrease in time to second peak VGRF(P = 0.026), (P = 0.01), respectively, before and after fatigue in the back foot. Conclusion: According to the results of present study it is concluded that brace were not affected on the TTS, increase the peak VGRF and reduce the time to the VGRF on the back foot. So the use of ankle bracing with the aim of influencing these factors and reduce the risk of injuries associated with them is not recommended.