اثربخشی یک برنامه تمرینی هشت هفته‌ای بر ثبات ناحیه کمریلگنی زنان مبتلا به ناهنجاری لوردوز افزایش‌یافته کمری

زمینه و هدف در حال حاضر تجویز تمرین از روش‌های رایج اصلاح ناهنجاری لوردوز افزایش‌یافته کمری است. با‌این‌وجود، علی‌رغم بروز اختلال در ثبات ناحیه کمری‌لگنی افراد مبتلا به لوردوز افزایش‌یافته، به این مسئله در تمرینات تجویزشده کم‌تر توجه شده است. هدف از انجام تحقیق حاضر، بررسی میزان اثربخشی یک برنامه تمرینی هشت‌‌هفته‌ای مشتمل بر تمرینات کششی، مقاومتی با تاکید بر استقامت و ثباتی بر میزان ثبات ناحیه کمریلگنی زنان مبتلا به ناهنجاری لوردوز افزایش‌یافته کمری بود. روش بررسی تعداد 30 زن 18 الی 25 سال دارای لوردوز کمری بزرگ‌تر یا مساوی 54 درجه، به‌صورت هدفمند انتخاب و سپس به‌طور تصادفی به دو گروه 15 نفره تجربی و کنترل تقسیم شدند. آنگاه آزمودنی‌های گروه تجربی، به مدت هشت هفته به انجام برنامه تمرینی پرداختند. میزان ثبات ناحیه کمریلگنی افراد در پیش و پس‌آزمون توسط آزمون‌های ثباتی مک گیل اندازه‌گیری شد. اطلاعات به‌دست‌آمده از تحقیق با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها نتایج نشان داد که شاخص ثبات ناحیه کمریلگنی افراد گروه تجربی پس از شرکت در برنامه تمرینی، به‌طور معناداری بهبود یافت (0.001=p) و میزان اثربخشی برنامه تمرینی در این بهبود، بر اساس شاخص استاندارد دیکوهن مطلوب بود (اندازه اثر برابر با 3.16). نتیجه‌گیری به‌نظر می‌رسد افراد دارای لوردوز کمری افزایش‌یافته دارای اختلال در ثبات ناحیه کمریلگنی هستند و نتایج نشان داد که با ارائه‌ی یک برنامه تمرینی هدفمند می‌توان اثربخشی مطلوبی را در افزایش این ثبات مشاهده نمود. لذا استفاده از این برنامه تمرینی در افراد مبتلای مشابه با تحقیق حاضر توصیه می‌شود.