بررسی تقارن بین دو پا حین راه رفتن، در پارامترهای منتخب توزیع فشار کف پایی کاراته کاران مرد نخبه

کاراته ورزشی است با ماهیت تحمل وزن همراه با پرشهای گوناگون که این پرشها فشار مکانیکی زیادی را به اندام تحتانی ورزشکار وارد میکند. از این رو هدف از تحقیق حاضر، بررسی تقارن در پارامترهای منتخب توزیع فشار کفپایی کاراته کاران مرد نخبه بود. تعداد 11 کاراته کار نخبه مرد به صورت غیر تصادفی و هدفمند انتخاب شدند. فشار کفپایی و پارامترهای مرتبط با آن با استفاده ازصفحه emed، در 5 گام اندازه گیری شد. پس از تقسیم کف پا به 10 ناحیه، حداکثر فشار، حداکثر نیرو، سطح تماس و زمان تماس در هر ناحیه محاسبه شد. اطلاعات به دست آمده با استفاده ازآزمون تی وابسته و شاخص تقارن مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت. نتایج حاصل از آزمون تی وابسته، به جز حداکثر نیرو در مسکهای 3 و 4 و حداکثر فشار در مسک 4، هیچگونه اختلاف معناداری بین سایر پارامترها نشان نداد. شاخص تقارن نیز نشان داد که در ناحیه استخوان های کفپایی اول و دوم حداکثر نیرو و حداکثر فشار پای جلو، در قسمت میانی پا حداکثر نیروی پای جلو، در ناحیه شست حداکثر نیروی پای عقب، در استخوان کفپایی پنجم حداکثر فشار پای عقب، در انگشتان سوم تا پنجم تمام پارامترهای پای عقب نسبت به پای دیگر بیشتر است. به نظر می رسد کاراته کاران نخبه اغلب از پای عقب خود به عنوان تحمل کننده وزن و از پای جلو جهت پیشروی و ضربه استفاده میکنند که چنین استفاده متفاوتی از دو پا در دراز مدت بر الگوی توزیع فشار کفپایی این افراد تاثیر خواهد گذاشت.