مقایسه آسیب های افسران مرد دانشگاه پلیس قبل و بعد از 5 ماه تمرین رژه

زمینه و هدف: هدف پژوهش حاضر شناسایی میزان نرخ شیوع آسیب های رژه دانشجویان دانشگاه پلیس قبل و بعد از 5 ماه رژه می باشد. روش بررسی: تحقیق حاضر از نوع توصیفی_ میدانی است. جامعه تحقیق، کلیه دانشجویان نیروهای انتظامی (750 نفر دانشجوی تهیه در دانشگاه پلیس) و نمونه آماری شامل 196 نفر با میانگین و انحراف استاندارد سنی 1.1±19.5، قد 5.1±176.9، وزن 6.5±66.4 و شاخص توده بدنی 1.8±21.2 بودند. تکمیل مرحله اول پرسشنامه در دانشکده پلیس انجام گرفت. سپس 5 ماه بعد مرحله دوم تکمیل پرسشنامه انجام شد. ازروش آماری تی همبسته با استفاده از نرم افزار spss نسخه 18 استفاده شد. یافته ها: نتایج حاصل از t همبسته نشان دادکه بین آسیب دیدگی گروه رژه رونده قبل و بعد از 5 ماه رژه تفاوت معنی داری وجود دارد. بیشترین آسیب ها از مچ پا (25.9%) و ساق با 21.9% (که در مرحله اول بیشترین درصد را به خود اختصاص داده بودند) در مرحله دوم به زانو 34.4% تغییر یافته بود. نتیجه گیری: در مرحله اول تعداد زیادی از آسیب ها از نوع حاد بودند (شین اسپلینت، تاول در پا و ...) اما در مرحله دوم که افراد تمرینات رژه را پشت سر گذاشتند به این آسیب ها سازگار شده و این آسیب ها جای خود را به آسیب های مزمنی از جمله کمردرد و استرس فراکچر دادند. این مسئله اهمیت توجه به حرکات تکراری را در نظامیان نشان می دهد که باید تعدیل هایی در نوع این حرکات تکراری (رژه) انجام شود.