بررسی صلاحیت مجلس شورای اسلامی در تقنین احکام شرع

تنظیم رابطه فقه و قانون، تبیین ماهیت و قلمرو و شرایط و حدود قانون‌گذاری در حکومت اسلامی و استفاده از ظرفیت‌های مختلف قانون اساسی ایران در حوزه حقوق عمومی از اهمیت خاصی برخوردار است.این نوشتار فارغ از چیستی ماهیت کار مجلس در مورد شریعت و اینکه تقنین است یا تدوین، به بررسی صلاحیت مجلس در ورود به احکام شریعت از دیدگاه فقهی و حقوقی می‌پردازد؛ آن‌هم نه تمام احکام بلکه صرفاً احکام مصرح و مسلم شریعت. این تحقیق به دنبال پاسخ به این سوال است که صلاحیت اختیاری و اجباری قانون‌گذار و مجلس نسبت به قانون‌گذاری این احکام ازلحاظ منطقی و طبق نظام حقوقی جمهوری اسلامی ایران چگونه ارزیابی می‌شود؟ این نوشتار با بررسی حقوقی و فقهی به روشی تحلیلی توصیفی اثبات می‌کند که وضع احکام ثابت و مصرح و مسلم شریعت در صلاحیت اختیاری مجلس نیست.

examining the competence of the islamic consultative assembly in legislating the rules of sharia

regulating the relationship between religious and statutory law, explaining the nature and limits of legislation in an islamic state, and the different public-law capacities of the iranian constitution are very important. regardless of the nature of the function of the islamic consultative assembly with respect to the sharia and whether it is legislation or codification, this article examines the competence of the islamic consultative assembly in considering  sharia from a jurisprudential and legal point of view. our research seeks to answer  how the discretionary and mandatory authorities of  parliament to legislate these regulations logically and within the iranian legal system can be evaluated. based on a legal and jurisprudential analysis and with a descriptive-analytical method, this paper will argue that the establishment of fixed, clear, and definite rulings of the sharia is not within the discretionary authority of parliament.