بررسی مبانی اعتبار دموکراتیک نظارت اساسی

شروعیت نهاد ناظر اساسی به اعتبار و جایگاه آن کمک کرده و تمامی اشخاص اعم از عمومی و خصوصی را به‌احتمال زیاد قانع می‌کند که به تصمیمات آن احترام بگذارند و همچنین بر کارامدی آن تاثیرگذار است. ازاین‌رو، اثبات مشروعیت نظارت اساسی امری سودمند و لازم است. با عنایت به مطالب مزبور، در مقاله‌ی حاضر این سوال مطرح‌ شده است که با اینکه نهاد ناظر اساسی به‌صورت مستقیم منتخب مردم نیست، چگونه می‌تواند مشروعیت دموکراتیک داشته باشد؟ فرض این تحقیق بر آن است که به‌رغم وضعیت مذکور، این نهاد می‌تواند مشروعیت دموکراتیک به‌صورت غیرمستقیم داشته باشد و برای اثبات مشروعیت نهاد ناظر اساسی، راهکارهای علمی مشخصی وجود دارد. اصلاح دموکراسی، نگاه تاریخی به پیدایش نهاد ناظر اساسی، اهداف دموکراسی، احترام به حقوق اقلیت و نفی استبداد اکثریت و عدم امکان مشروع‌سازی همه‌ی نهادهای سیاسی از طریق دموکراسی مستقیم، از مهم‌ترین عناصری است که در این مقاله بر آن‌ها به‌عنوان سازوکارهای مشروعیت‌سازِ نهاد ناظر اساسی تاکید شده است. به هر حال، این مقاله درصدد رفع شبهه‌ی ناسازگاری دموکراسی با نظارت اساسی است.