مطالعه ی تطبیقی دو نظریه ی تعامل گرایی و پنجره های شکسته و آثار آنها بر سیاست جنایی

نظریه ی تعامل گرایی و سیاست تسامح صفر، دو رویکرد متعارض در جرم شناسی و سیاست جناییتلقی می شوند. نظریه ی مزبور، الگویی الهام بخش برای اندیشه ی تحدید دامنه ی مداخله ی نظامعدالت کیفری و تسامح هرچه بیشتر در قبال جرایم و سیاست مذکور ، به عنوان تجلی گاه نظریه یپنجره های شکسته، جلوه ای از جنبش احیای نظام کیفری و سخت گیری افزون تر در واکنش نسبت بهاعمال مجرمانه و انحرافات است. توصیف مبانی و مفاهیم و سپس تحلیل و ارزیابی متقابل این نظریه وسیاست در مقایسه با یکدیگر، هم نکات مثبت و کاربردی و هم موارد ضعف و مطلق گرایی آنها را دردو حوزه ی پیش گفته آشکار می سازد. به علاوه، این بررسی دقیق، قابلیت و ضرورت هدایت این نظریهو سیاست را به مسیری معتدل تر و نیز بهره گیری شایسته از آنها را در چارچوب یک سیاست جناییتلفیقی گوشزد می نماید. در نهایت هم، عدالت ترمیمی را در قالب ترکیبی از فرآیندها و نتایجترمیمی، به عنوان تدبیری عادلانه و سودمند جهت تعدیل افراط ها و تفریط های این نظریه و سیاستو در نتیجه مدیریت بهینه ی جرم، معرفی می کند.