بررسی حقوقی مسایل مرتبط با «تعهد به استرداد یا محاکمه» در پرتو رای 20 جولای 2012 دیوان بین المللی دادگستری (دعوای بلژیک علیه سنگال)

«تعهد به استرداد یا محاکمه»، یکی از مکانیسم های حقوقی برای مقابله با جنایات بین المللی همچون ژنوسید(نسل کشی)، جنایات جنگی و شکنجه و همچنین برای مبارزه با بی کیفری مرتکبین این اعمال در سطح بین المللی بوده و نه تنها به عدالت کیفری بلکه به عنوان وسیله ای بازدارنده به تضمین عدم تکرار ارتکاب این جنایات در آینده اشاره دارد.دیوان بین المللی دادگستری در سال2012 رای خود را در قضیه مسایل مرتبط با تعهد به محاکمه یا استرداد در دعوای بلژیک علیه سنگال صادر کرد. دیوان در این رای جنبه های مختلفی از این موضوع از جمله وضعیت عرفی تعهد به استرداد یا محاکمه، ارتباط این تعهد با صلاحیت جهانی و تعهدات عام الشمول را مورد بررسی قرار داد. دیوان از تایید وضعیت عرفی تعهد به استرداد یا محاکمه خودداری کرد و صلاحیت جهانی را شرط ضروری اجرای این تعهد درنظر گرفت. به علاوه اعلام کرد که این تعهد یک تعهد عام الشمول گروهی است و دولت بلژیک نه به عنوان یک دولت زیاندیده بلکه به عنوان یک دولت غیرزیاندیده حق استفاده به مسئولیت دولت سنگال را دارد. این تحقیق درصدد بررسی برخی از بخش های مهم رای دیوان و انتقادات وارد بر آن است.

legal analyze of questions relating to the obligation to prosecute or extradite in the light of 20 july 2012 judgement of international court of justic (belgium v senegal)

obligation to extradition or prosecute is one of the legal mechanisms to deal with international crimes such as genocide (genocide), war crimes and torture, as well as to combat the bribery of perpetrators of these acts internationally and not only to criminal justice but also as a means the deterrent implies ensuring non-repetition of these crimes in the future.in 2012, the international court of justice issued its ruling on the issue of prosecution or extradition in the belgian case against senegal. the court reviewed the various aspects of this matter, including the customary status of an obligation to extradite or trial, to link this commitment to global jurisdiction and universal obligations. the court refused to confirm the status of a customary obligation to extradite or prosecute, and considered universal jurisdiction a condition for the fulfillment of this obligation. moreover, it stated that this commitment was a collective commitment of the group, and the belgian government, not as a failed state, but as a non-government, has the right to invoke the responsibility of the senegalese government. this research seeks to examine some of the important sections of the court’s judgment and its criticisms.