ابتکارعمل ‌های کاربست برنامه‌ های ترمیمی در محاکم کیفری اطفال و نوجوانان تهران

به رغمِ استقرار قانونیِ نهادهای ترمیمی در نظام عدالت کیفری اطفال و نوجوانان ایران؛ نهادهای پیش ‌بینی شده فاقد بسترهای اجرایی‌اند. پژوهش حاضر بر پایۀ روش مصاحبۀ «گروه‌های تمرکزی» با قضات محاکم اطفال و نوجوانان تهران و وکلاء و مشاورین انجمن حمایت از حقوق کودکان به این پرسش پاسخ داده است که: قضات چگونه و با چه ابتکارعمل‌هایی زمینه‌های کاربستِ برنامه‌های ترمیمی در محاکم کیفری اطفال و نوجوانان را فراهم می‌آورند؟ دو مانع اصلی در مسیرِ کاربست برنامه‌های ترمیمی در محاکم کیفری اطفال و نوجوانان وجود دارد که با تفسیرهای ترمیمی از مقررّه‌های قانونی نظیر ارجاع به میانجی‌گری در تمامیِ جرایم تعزیری، تضعیف ارکان تشکیل دهندۀ جرم، استفاده از ظرفیّت قانونیِ گذشت مشروط یا معلّق و اخذ رضایت از شاکی پس از اعلام ختم دادرسی و پیش از اصدار رای از ابتکارعمل‌های «قضایی»؛ و هم‌چنین جایگزینیِ نهادهای مشابه با تاسیس‌های قانونیِ بلااجرا نظیر ایجاد شورای صلحی و واحد مددکاری، قرار ارجاع به میانجی‌گری به منظور مقابله با آمارگرایی و نیز همکاری با وکلای انجمن حمایت از حقوق کودکان به منظور حل معضلات ناشی از کیفیت نامطلوبِ دفاع وکلای تسخیری از ابتکارعمل‌های «ساختاریِ» قضات آن ها را دْور می زنند.

initiatives for the application of restorative programs in tehran juvenile courts

despite the legal establishment of restorative institutions to apply them to the iran juvenile criminal justice system, the expected institutions lack executivebases. at the same time, assuming that retributive approaches to juveniledelinquency are an inefficient model, judges are expected to overcomeobstacles in using restorative programs based on their initiatives. the presentstudy, based on the method of interviews of focus groups with judges ofjuvenile courts in tehran and lawyers and counsellors of the association forthe protection of children's rights, has answered this question: how do judgesprepare the ground for the application of restorative programs in juvenilecriminal courts? the findings of the present study reveal that legal entitieswithout executive support (hardware) alongside the formal emphasis on truthinvestigation where judges act as a right finder and not mediator are two mainobstacles in the way of using restorative programs in juvenile courts.restorative interpretations of legal provisions such as referral to mediation inall ta'zirat offences, weakening of the constituent elements of the crime, theuse of the legal capacity of a conditional or suspended pardon, and obtainingthe plaintiff’s consent after the announcement of the end of the proceedingsand before the verdict are judicial initiatives. moreover, the replacement ofsimilar institutions with unimpeded legal establishments such as theestablishment of the peace council and the social work unit, the referral ofmediation to counter with closed- case policy, and the cooperation with thelawyers of the association for the protection of children’s rights to solve theproblems caused by the undesirable quality of defence lawyers are structural initiatives to avoid obstacles.