تحولات بنیادین قانون کاهش مجازات حبس تعزیری در فرآیند تحقیقات مقدماتی

مجازات سالب آزادی با عنایت به عدم موفقیت درکاهش جرایم و پیشگیری از تکرار جرم، منجر به تورم جمعیت کیفری شد. در نتیجه رویکرد حبس زدایی قوت گرفت. در همین راستا سیاست حبس زدایی، ابتدا استفاده از جایگزین های حبس مورد توجه قرارگرفت و در قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 قلمرو شمول و انواع آن ذکر و در قانون دادرسی کیفری قواعد شکلی بیان گردید. سپس تدابیر فروتقنینی درقوه قضاییه در راستای بکارگیری این نوع ازمجازات ها تدوین و به مقامات قضایی ابلاغ شد. بااین وجود موفقیت این نوع از مجازات ها در راستای کاهش تعداد محبوسین، مشکلات ریشه ای همچون شدت بالای مجازات حبس های تعزیری پیش بینی شده درقوانین جزایی، مهم ترین عاملی بود که مانعی برای آزادی محبوسین قلم داد می شد. درجهت رفع این مشکل، قانون کاهش مجازات های حبس تعزیری 1399 تصویب شد. نوشتار حاضر به روش توصیفی تحلیلی و باهدف بررسی تحولات این قانون در فرایند رسیدگی درمرحله تحقیقات به نگارش درآمده به این نتیجه می رسد که تصویب این قانون آثار مهمی در تصمیمات و قرارهای صادره درمرحله تحقیقات مقدماتی به دنبال خواهد داشت که از مهم ترین این آثار می توان به اثرگذاری دراخذ قرارهای تامین کیفری متهم، اثرگذاری در شمول مرورزمان و اثرگذاری در تعیین صلاحیت مراجع قضایی اشاره کرد.

fundamental changes in the law on reducing the punishment of imprisonment in the preliminary investigation process

approach of incarceration has old as history. along with the changes in society, this approach of incarceration came with fundamental ambiguities. hence, the deprivation of liberty punishment in the wake of the progress of criminology, considering the failure to reduce crimes and prevent recidivism and the inflation of the criminal population, caused the decarceration movement to enter the criminal law literature. as a result, nowadays, considering the disadvantages of imprisonment and especially its effects after leaving the prison, the movement of decarceration and the use of its alternatives has gained strength. therefore, the criminal policy and consequently the penal policy put forward decarceration as a dominant discourse. therefore, the use of alternatives to imprisonment was accepted in the islamic penal code approved in 2013, and its scope and types were mentioned, and its formal rules were stated in the criminal procedure law approved in 2013. then, the sub-legislative measures in the judiciary in order to apply this kind of punishments were compiled and communicated to the judicial authorities. nevertheless, the success of the de-incarceration movement in order to reduce the number of incarcerated people and prevent the effects after leaving prison with root problems such as the high severity of penal servitude provided in the criminal laws, is the most important. it was a factor that was considered an obstacle to the freedom of the prisoners. in order to solve this problem, the de-incarceration movement led to the approval of the law on reducing prison sentences in 2019.