بایسته‌‌های بنیادین وصف‌‌گذاری «به خطراندازی» احتمالیِ رفتار در حقوق کیفری

به خطراندازی به عنوان معیار آن دسته از رفتارهایی که به صورت احتمالی و بالقوّه می‌‌توانند سلامتی و ایمنی اشخاص را در آینده تهدید کنند خود معیاری است که رفتار را فارغ از تحقّق نتیجه و به صرف احتمال آن شایسته توجّه می‌‌داند. این معیار می‌‌تواند با توجّه به مبانی بنیادین فلسفی در اصل صدمه با عطف به صدمات احتمالی و دسته‌‌بندی آنها، مدل جامعی را در وصف‌‌گذاری (خطاکاری و یا جرم‌‌انگاری) رفتارهای علیه سلامت و ایمنی بدست دهد. این مقاله با تبیین درآمدی بر مبنای وصف‌‌گذاری معیار به خطراندازی در صدد است تا به این سوال اساسی پاسخ دهد که حجم قابل توجّهی از رفتارهای ناقض ایمنی را چگونه و با چه رویکردی می‌‌توان تحت عنوان معیار به خطراندازی در مقرّرات کیفری پیش‌‌بینی کرد؟ به نظر می‌‌رسد که قانونگذار ایران با تشتّت در پیش‌‌بینی مصادیق قانونی برای رفتارهای خطرانداز، نه تنها از اهداف وصف‌‌گذاری نظام‌‌مند یعنی ایمنی اجتماعی دور مانده بلکه توجّهی به لزوم تفکیک مصادیق خطاء از جرم و نظام‌‌مندی درجات خطر احتمالی در مقرّرات جایگاه حقوق کیفری را در تامین ایمنی و پیشگیری از رفتارهای مخاطره‌‌زا را تعدیل نماید.

Fundamental Requirements of Criminalization of Possible “Endangerment” Behavior in Criminal Law

Endangerment as a criterion for those behaviours that can potentially and potentially threaten the health and safety of individuals in the future is a criterion that considers the behaviour worthy of attention regardless of the outcome. This criterion can provide a comprehensive model in describing (wrongdoing or criminalization) behaviours against health and safety, according to the basic philosophical principles in the principle of injury by referring to possible injuries and their classification. This article seeks to answer the fundamental question of how and by what approach can a significant number of immunosuppressive behaviours be envisioned as a criterion of risk in criminal law by explaining the income based on the description of the risk criterion. It seems that the Iranian legislature, by dividing the legal instances of risky behaviours, not only deviates from the goals of systematic description, i.e. social safety, but also pays attention to the need to separate instances of error from crime and systematic possible degrees of risk in regulations and adjust the position of criminal law in ensuring safety and preventing risky behaviours.