تحلیل کاربست فعل حرکتی «انزل» در قرآن بر مبنای نظریۀ زبان‌شناختی تالمی

حرکت یک پدیده مهم و موثر در مفهوم‌سازی است که به‌واسطۀ فعل به عنوان یک گزارۀ پویا در جمله نمود پیدا می‌کند. لئونارد تالمی زبان‌شناس مطرح در حوزۀ زبان‌شناسی و معنا‌شناسی شناختی، فعل حرکتی را حاصل چهار مولفۀ رویداد حرکتی، پیکر، مسیر و زمینه می‌داند. در قرآن کریم، فعل حرکتی (انزَلَ) یک فعل مسیرنما و پویا است که به واسطۀ موضوعاتی که به نزول قرآن و رحمت بر مردم می‌پردازد، از بسامد بالایی برخوردار است. در این پژوهش، سعی بر این است تا کارکرد فعل حرکتی (انزَل) در قرآن کریم را با استناد به علم زبان‏شناسی شناختی و نظریۀ حرکتی تالمی، مورد کاوش قرار دهیم. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می‌دهد مطابق با معنای لفظی، فعل “انزَلَ»  مسیر نزولی و از بالا به پایین دارد. کنش‌گر تمامی شواهد فعل‌ مسیرنما (انزَل) یکسان است و حرکت نزولی توسط خداوند اتفاق می‌افتد. حرکت نزول کارکردی ذهنی دارد، بدین‌صورت که پیکرها به صورت موجودیتی عینیت یافته مسیری نزولی را به سوی زمینه، یعنی زمین و مخلوقات می‌پیمایند. از سوی دیگر، فعل (انزَلَ) به دلیل وسعت معنایی و ارتباط معانی حاشیه‌ای و کانونی آن انگاره‌ای شناختی را ترسیم می‌کند.

An Analysis of the Application of the Dynamic Verb Anzala in the Qur’anBased on the Linguistic Theory of Talmy

Action is an important and effective element in conceptualization embodied in a sentence by virtue of the verb as a dynamic constituent. Leonard Talmy, the renowned linguist in the field of cognitive semantics, believes that dynamic verbs are the results of four motive, figure, ground, and directional components. In the Holy Qur’an, the dynamic verb anzala is a directional verb which has a high frequency because of its usage in topics related to the sending down of the Qur’an and mercy unto people. This study aimed to analyze the function of the verb anzala in the Holy Qur’an, relying on cognitive linguistics and Talmy’s theory of motion. The results show that this verb has a descending direction. The agent of all instances of the dynamic verb anzala is the same and it is God who causes the descending motion. The descending motion has a subjective function so that the figures in the form of objectified existences travel in the descending direction toward the ground, namely, the earth and the creatures. Additionally, due to its semantic extent and the connection of its marginal and focal meanings, the verb anzala depicts a cognitive schema.