|
|
|
|
زیبایی‌شناسی فراهنجاری‌های نحوی در سوره مبارکه «توبه»
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
محمدزاده جواد ,عبدی صلاح الدین ,قائمی مرتضی
|
|
منبع
|
پژوهش هاي ادبي - قرآني - 1398 - دوره : 7 - شماره : 3 - صفحه:1 -26
|
|
چکیده
|
فراهنجاری، یکی از اصطلاحات متدوال در سبک شناسی است که در نتیجه خروج از نُرمِ (norm) عادی زبان به وجود می آید. این پدیده در لایه های «آوایی»، «نحوی»، «واژگانی» و «معنایی» رخ می دهد، اما مقاله حاضر، پدیده فراهنجاری نحوی «اللانحوی»، را مورد بررسی قرار داده است. مقصود از فراهنجاری نحوی یعنی خروج از قوانین حاکم بر نحو زبان هنجار و از آنجا که «تناوب»، «تضمین» و «التفات» پدیده هایی پر بسامد در سوره مبارکه توبه هستند و منجر به «ادبیت» یک اثر ادبی می شوند؛ لذا مقاله حاضر تلاش کرده است تا با روش سبک شناسی و شیوه توصیفی – تحلیلی، این سه پدیده را مورد بررسی قرار دهد. هدف اصلی از نگاشتن این مقاله، بیان زیبایی شناسی و اغراض دلالی این سه پدیده هنجارگریز است. برآیند این جستار حاکی از آن است که تضمین نحوی در مقایسه با تناوب و التفات از بسامد بیشتری برخوردار بوده و زیبایی شناسی آن علاوه بر تکرارزدایی، ایجاز در اسلوب و شمولیت در معناست. همچنین در این سوره مبارکه سه نوع التفات (معجمی، ضمائر و عددی) به کار رفته است که اغراضی چون تاکید، تکرارزدایی و جلب توجه مخاطب را موجب شده است.
|
|
کلیدواژه
|
سوره توبه، سبک شناسی، آشنایی زدایی، تضمین نحوی، التفات
|
|
آدرس
|
, ایران, دانشگاه بوعلی سینا همدان, گروه زبان و ادبیات عربی, ایران, دانشگاه بوعلی سینا, ایران
|
|
پست الکترونیکی
|
mortezaghaemi2@gmail.com
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
The Aesthetics of SyntacticDeviation in Surah AtTawba
|
|
|
|
|
Authors
|
mohammadzade javad ,Abdi Salahoddin ,Ghaemi Morteza
|
|
Abstract
|
Deviation is one of the common terms in stylistics created as a result of leaving the normal form of language.This phenomenon occursin different layers of language including "phonetics", "syntax", "lexical" and "semantics".The present paper, however, solely examined syntactic deviation, which means leaving the syntactic rules of the standard language. Since "alternation", "tazmin" and "iltifāt" frequently appear in Surah AtTawba, and contribute to the "literariness" of a literary work, the present descriptiveanalytical paper thus triedto examine these three devices. This paper mainly aimedto articulate the aesthetics and objectives of these deviating devices. Findings suggests that syntactic tazmin is more frequent than alternation and iltifāt and its aesthetics, in addition toavoiding repetition, is briefnessof style and inclusiveness of meaning. Furthermore, three types of iltifāt (mo’jami=dictionary meaning, pronouns, and numbers) have been used in this surah, serving intentions such as emphasis, repetitionavoiding, and catching the audience’s interest.
|
|
Keywords
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|