بررسی نقش احساس امنیت در توسعه گردشگری نواحی مرزی (مطالعه موردی: شهر مرزی چابهار)

رابطه گردشگری و امنیت را می توان رابطه ای دوسویه در نظر گرفت؛ از یک سو امنیت به توسعهء گردشگری کمک نموده و از سوی دیگر، حضور گردشگران در هر منطقه، افزایش امنیت در آن منطقه را به ارمغان می آورد. هم چنین افزایش شمار گردشگران، موجب رونق گرفتن کسب و کار و افزایش درآمد شرکت ها و موسساتی می شود که در این عرصه فعالیت می کنند. هدف پژوهش حاضر، شناخت میزان احساس امنیت و تعاملات مرزنشینان با گردشگران است. این مقاله از نظر هدف کاربردی و از لحاظ روش توصیفی- تحلیلی است که به صورت پیمایشی انجام شده است. جامعه آماری این تحقیق شامل تمامی گردشگرانی است که در سال 1393 با انگیزه ها و مقاصد مختلف (تفریحی، علمی، ورزشی، زیارتی و ...) وارد شهر مرزی چابهار شده اند؛ حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران 209 نفر تعیین شده و شیوه نمونه گیری به صورت تصادفی بوده است. برای جمع آوری داده ها از ابزار پرسشنامه استفاده شد. تجزیه و تحلیل آماری نشان می دهد؛ در مجموع میزان احساس امنیت گردشگران متوسط رو به بالاست، همچنین نتایج حاصل از آزمون خی دو نشان داد؛ میزان احساس امنیت از سفر به این مناطق در بین سنین مختلف متفاوت است؛ در حالی که این میزان در بین زنان و مردان تفاوت معنی داری مشاهده نشد. نتایج پژوهش نشان می دهد؛ بین احساس امنیت و گردشگری رابطه مستقیمی وجود دارد. به عبارتی ضریب رگرسیون احساس امنیت، حاکی از آن است که به ازای یک واحد افزایش در احساس امنیت، 579/0 واحد در تمایل به سفر مجدد گردشگران به نواحی مرزی افزایش وجود دارد.