تحلیل کار ویژه‌ها و نقش جغرافیایِ سیاسی شهرهای مرزی در رواج اقدامات تروریستی (مطالعه موردی: اقدامات تروریستی استان سیستان و بلوچستان)

زمینه و هدف: فضای شهری از آنجا که کانون تجمع و تمرکز جمعیت و سرمایه است، همواره تجلی گاه قدرت سیاسی و اجتماعی نیز بوده است. بدین سبب است که جغرافیای سیاسی شهر در مطالعات ژئوپلیتیک، جغرافیایِ سیاسی و مباحث امنیتی با رویکردهایِ متنوع و به‌صورت گسترده موردمطالعه و توجه قرارگرفته است. در مناطقی که با بحران‌هایِ ژئوپلیتیک ریشه‌دار مبتلا هستند، کار ویژه‌های جغرافیایِ سیاسی شهرهای مرزی پرشمار و از اهمیت بالایی برخوردار است. نمود این مدعا در بحرانِ برخاسته از کنش‌های تروریستی و نقش‌آفرینی شهرهای مرزیِ درعا، کوبانی، موصل، شهرهای مرزی یمن و حتی شهرهای مرزی جمهوری اسلامی ایران، نمایان است. روش: این پژوهش با روش توصیفی تحلیلی، درصدد پاسخگویی به این مهم می‌باشد که جایگاه و کار ویژه‌های جغرافیایِ سیاسی شهرهای مرزی ایران بخصوص شهرهای مرزی استان سیستان و بلوچستان در ساختِ جغرافیای بحران ملی به‌وسیله اقدامات تروریستی و اتصالِ آن به جغرافیایِ بحران ژئوپلیتیکِ منطقه‌ای چگونه است؟ یا به عبارتی کدام موضوعات، محورها، کمربندها و دالان‌های فرهنگی، هویتی، اقتصادی، رفاهی و استراتژیک، جغرافیای سیاسیِ شهرهای مرزی استان سیستان و بلوچستان را، مکانِ هم پیوندی بحران‌های ملی با بحران‌های ژئوپلیتیک قرار داده است؟ یافته ها و نتایج : یافته‌های پژوهش نشان از آن دارد که بنا به دلایل مختلف، جغرافیای سیاسی شهرهای مرزی از طرفی واجد پتانسیل تولید و تعمیق اقدامات تروریستی و بحران ملی بوده و از طرفی دیگر تحت شرایطِ خاص خود، بحران‌های ملی را با بحران‌های ژئوپلیتیک منطقه‌ای پیوند می‌دهند. چنین فرایندی بدان سبب است که هرگونه ناآرامی و بحران سیاسی، که به دلیل نقش‌آفرینی و ماهیت خاص جغرافیای سیاسی شهرهای مرزی، به حساسیت‌های فرامرزی پیوند بخورد، منجر به تغییر در موازنه قدرت راهبردی بازیگران هم‌جوار شده و در قالب بحران ژئوپلیتیک درخواهد آمد