موانع سیاسی داخلی تحقق وحدت اسلامی در پاکستان از سال (1977تا 2020)

برنامه اسلامی‌سازی ضیاء الحق و استفاده ابزاری از گروه‌های افراطی در جنگ افغانستان در اواخر دهه 1980م، نقطه آغاز درگیری‌های سنّی و شیعه در پاکستان به شمار می‌رود. در نتیجه این سیاست‌ها، فرقه‌گرایی افراطی در این کشور گسترش یافت و اقدامات سیاستمداران و نظامیان، وحدت سنّی و شیعه را به‌شدت متاثر ساخت و موانع بسیاری در مسیر تحقق آن ایجاد نمود.پژوهش حاضر، با روش و رویکرد تاریخی در صدد بررسی موانع سیاسی تحقق وحدت در پاکستان است. شناخت این موانع می‌تواند پیروان فِرق اسلامی را با اراده‌های سیاسی پشت صحنه و تفرقه‌افکنی‌ها آگاه ساخته و آنان را از فرقه‌گرایی افراطی بازداشته و به سوی وحدت سوق دهد.یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که موانع سیاسی متعددی در راه تحقق وحدت اسلامی وجود دارد. مهم‌ترین این موانع، عبارت‌اند از: استفاده ابزاری از مذهب برای اهداف سیاسی، هویت‌سازی فرقه‌ای،پشتیبانی مالی و نظامی از گروه‌های افراطی،گسترش بی‌رویه مدارس دینی و عدم نظارت بر آن، سوء مدیریت در مهاجران افغانی.

internal political obstacles to the realization of islamic unity in pakistan from 1977 to 2020

zia-ul-haq’s islamization program and instrumental use of extremist groups in the afghanistan war in the late 1980s are the starting point of sunni-shia conflicts in pakistan. as a result of these policies, extreme sectarianism spread in this country, and the actions of politicians and soldiers severely affected sunni and shia unity and created many obstacles in the way of its realization. the present study, with historical method and approach, aims to investigate the political obstacles to the realization of unity in pakistan. knowing these obstacles can make the followers of the islamic sect aware of the political intentions behind the scenes and divisiveness and prevent them from extreme sectarianism and lead them towards unity.the findings of the research show that there are many political obstacles in the way of realizing islamic unity. the most important of these obstacles are: using religion as a tool for political purposes, creating sectarian identities, financial and military support from extremist groups, excessive expansion of religious schools and lack of supervision, mismanagement of afghan immigrants.