کاربست روش پدیدارشناسی در مطالعات شیعی غربیان

شیعه‌پژوهی غربیان فرایند طولانی را پشت سر گذاشته و دیدگاه‌های آنان در این زمینه به‌ویژه در سده بیستم میلادی تحولات شگرفی داشته است. آثار آنان به دلیل برخورداری از روش‌های پژوهش نوین جایگاه بایسته‌ای پیدا کرده‌اند که چندان توجه پژوهشگران را جلب نکرده است.(پیشینه) بدین روی روش‌شناسی شیعه‌پژوهی غربیان از اهمیت زیادی برخوردار است. این نوشتار با در نظر گرفتن این پرسش که روش پدیدارشناسی در مطالعات شیعی غربیان چه جایگاهی دارد؟ (پرسش) به بررسی این روش در مطالعات شیعی آنان و مولفه‌های پدیدارشناسی دیوید پینالت خواهد پرداخت. (هدف) روش پدیدارشناسی، به گمان بسیاری، روشی همدلانه با مکتب تشیع است و نشان‌گر تاثیرپذیری غربیان از مطالعات شیعی قلمداد شده است. (فرضیه) به دلیل این‌که پینالت آثار فراوانی در این زمینه دارد و از سوی دیگر به شهرهای مختلفی در هند و کشورهای شبه قاره هند سفر کرده و روش پدیدارشناسی را دقیقا انجام داده است، با روش توصیفی و تحلیلی راهکارهای او در یکی از آثارش (روش) به بررسی راه‌ها و ابعاد مطالعات او در شناخت شیعه و کاربست روش‌شناسانه شیعه‌پژوهی او می‌پردازیم. (تبیین مسئله) مهمترین دست‌آورد تحقیق این است که برخلاف گمان بسیاری، روش پدیدارشناسی هم‌گرایانه نبوده است و بر اساس اهداف مشخص برای شناخت جایگاه و ظرفیت کنونی و آینده مذهب تشیع و جایگاه جامعه‌شناختی سنتهای شیعی انجام می‌گردد که نمونه آشکار آن در نوشته‌های پینالت موجود است. (یافته)