بررسی اثر اندازه نانوذرات افزودنی و گرانروی سیال پایه بر روی پایداری پراکندگی نانوسیال آلومینا- روغن موتور

استفاده از یک روانکار مناسب برای سامانه‌هایی مثل موتورهای درون‌سوز که اجزای آنها به واسطه حرکت نسبی که دارند دائماً در معرض اصطکاک و سایش هستند، امری حیاتی است. از آنجایی که بهبود خواص روغن موتور بر روی کارکرد بهتر موتور تاثیرگذار است، افزودن نانوذرات بدین منظور به عنوان راه‌حل پیشنهاد می‌شود. نانوذرات مورد بررسی در این مطالعه 3o2al است که علیرغم خواص عالی آن اعم از رسانایی حرارتی قوی و مقاومت به سایش قوی سطح آن قطبی است. در این بررسی از اولئیک اسید به‌عنوان عاملی جهت اصلاح سطحی آن و تغییر قطبیت بهره گرفته شد تا بتوان پایداری پراکندگی نانوسیال متشکل از آن را بهبود بخشید. به منظور بررسی اثر اندازه نانوذرات افزودنی و گرانروی سیال پایه بر روی پایداری پراکندگی نانوسیال، نانوذرات آلومینا در دو اندازه ذره 60-40 نانومتر و 20 خریداری و اصلاح سطحی شدند و در سیال پایه روغن موتور با گرانروی 20w50 و 10w40 با غلظت یکسان %wt0.1 پراکنده شدند. با گذشت زمان از نمونه‌ها عکس‌برداری شد و نتایج نشان دادند که نمونه نانوسیال با سیال پایه که گرانروی بیشتری دارد (20w50) و متوسط اندازه ذرات آن بزرگ‌تر است (60-40 نانومتر) بیشترین پایداری به مدت 36 روز را از خود نشان داد. بسیار ریز دانه شدن گَرد افزودنی مورد بحث پس از عملیات سطحی که تمایل به کلوخه شدن و رسوب کردن آنها را افزایش می‌دهد و همین طور گرانروی کمتر سیال پایه که بیانگر اصطکاک درونی کمتر سیال پایه است و لذا مانع رسوب کردن نانوذرات نمی‌شود، دلایل پایداری پراکندگی کمتر سایر نمونه‌های نانوسیال است.