Sustainability of Iranian Banks: Role of Financial And Non-Financial Determinants

This study aimed to investigate the role of financial and non-financial determinants of the sustainability of iranian banks. accordingly, the sustainability score of 27 public and private iranian banks were evaluated in 2017 by employing a sustainability model. the model was developed by the acquisition of sustainability codes, themes, and categories in the banking industry through meta synthesis, while its casual structure was determined by a combined method of interpretive structural modeling and analytical network process. subsequently, we calculated the sustainability scores by using our proposed model to analyze the content of the banks’ disclosed information. then, the effect of capital adequacy, total assets, financial leverage, loan to deposit ratio, return on assets and number of branches were investigated using multiple regressions on the banks' sustainability scores. findings depict that total assets have a positive and significant relationship and capital adequacy has a negative and significant relationship with a bank's sustainability. therefore, banks with more assets are more willing to participate in sustainability activities, due to more appropriate financial resources, as well as to support the bank's brand and its reputation to stakeholders. on the other hand, due to the wrong belief that sustainability is costly, and non-value adding for the banks, they get less involved in order to increase their capital adequacy ratio.

پایداری بانک‌های ایران: بررسی نقش عوامل مالی و غیرمالی

هدف از اجرای این پژوهش بررسی نقش متغیرها و عوامل مالی و غیرمالی بر پایداری بانک‌های ایران می‌باشد. برای دستیابی به این هدف در ابتدا پایداری 27 بانک دولتی و غیردولتی ایران در سال 1396 بر اساس مدل پیشنهادی پژوهش، مورد ارزیابی قرار گرفت. برای حصول این مدل، پس از بدست آوردن کدها، تم‌ها و مقوله‌های پایداری در صنعت بانکداری به‌وسیله روش فراترکیب، از روش ترکیبی مدل‌سازی ساختاری تفسیری و فرآیند تحلیل شبکه‌ای به‌منظور شناسایی ساختار علی مدل استفاده‌شده است. در ادامه با استفاده از این مدل و به کمک تحلیل محتوای اطلاعات پایداری بانک‌ها، امتیاز پایداری این نهادهای مالی محاسبه‌شده است. سپس تأثیر متغیرهای کفایت سرمایه، مجموع کل دارایی‌ها، اهرم مالی، نسبت تسهیلات به سپرده‌ها، نرخ بازگشت دارایی و تعداد شعب با استفاده از رگرسیون چندگانه بر امتیاز پایداری بانک‌ها مورد برسی قرار گرفت. یافته‌ها بیانگر آن است که متغیر مجموع کل دارایی‌ها رابطه مثبت و معنادار و متغیر کفایت سرمایه رابطه منفی و معنادار با امتیاز پایداری بانک‌ها دارند. لذا بانک‌ها با دارایی بیشتر با توجه به وجود منابع مالی مناسب‌تر و همچنین برای حفظ تصویر و وجهه مناسب بانک در نزد ذینفعان، تمایل بیشتری برای شرکت در فعالیت‌های پایداری دارند. از سوی دیگر به دلیل وجود این باور که فعالیت‌های پایداری برای بانک‌ها هزینه‌زا می‌باشد، به‌منظور افزایش نسبت کفایت سرمایه، مشارکت بانک‌ها در فعالیت‌های پایداری کاهش می‌یابد.