بررسی مفهوم هنر به منزله بازنمایی نزد هانس گئورگ گادامر

مفهوم بازنمایی نسبتی دیرینه با تعریف هنر دارد. این مفهوم در کهن ترین اندیشه های فلسفی، از عناصر ذاتی هنر دانسته می شد. اما شکل گیری صورت های جدید هنری به تدریج به منسوخ شدن آن منجر گردید. هانس گئورگ گادامر، در قرن بیستم، در حالی دوباره سخن از این نظریه به میان می آورد که بسیاری از نظریه پردازان در جامعیت آن دچار تردید بودند و یا آن را نظریه ای ناکافی برای هنر می دانستند. نوشتار حاضر تلاشی است برای تبیین دریافت گادامر از مفهوم هنر به منزله بازنمایی که با تکیه بر کتاب اصلی وی، حقیقت و روش، صورت گرفته است. در این پژوهش در پی آن بوده ایم تا چرایی طرح این نظریه از سوی گادامر را روشن سازیم و نشان دهیم که وی چگونه با معنای متفاوتی که از مفهوم بازنمایی پیش می نهد آن را از بند نقص های پیشین آزاد می سازد و در توصیف تجربه هنر از پیامدهای سوبژکتیویستی زیبایی شناسی مدرن عبور می کند.