مقایسه مفهوم غایتمندی در مقدمه و دقیقه سوم تحلیل امر زیبا در نقد قوه حکم و نتایج ناشی از آن

یکی از دغدغه‌های بنیادین کانت در نقد قوه حکم، مسیله غایت‌شناسی است. غایت به عنوان امری که در فلسفه‌های قدیم به ویژه فلسفه ارسطو و پیروان وی یکی از ارکان مهم دستگاه‌های فلسفی را تشکیل داده بود، در فلسفه‌های جدید و به ویژه توسط دکارت و اسپینوزا از قلمرو تبیین فلسفی عالم کنار گذاشته شد. کانت به عنوان پرچمدار فلسفه جدید در نقد قوه حکم دوباره به مسیله غایت و غایتمندی باز می‌گردد. او معتقد است که غایت‌شناسی یکی از ارکان اصلی قوه حاکمه تاملی است. مقاله حاضر به این مسیله می‌پردازد که آیا غایت‌شناسی که از همان ابتدا در مقدمه نقد قوه حکم رنگ و بویی متافیزیکی و منطقی دارد می‌تواند با غایت و غایتمندی مطرح شده در دقیقه سوم نقد قوه حکم مرتبط باشد؟ در صورت تبیین ارتباط مذکور، نتیجه حاصل از این ارتباط چیست؟