سزان و مرلوپونتی

مرلوپونتی، فیلسوف اگزیستانسیالیست و پدیدارشناس فرانسوی در صدد بود تا روش جدیدی در توصیف تجربه انسان در جهان ارایه کند و برای رسیدن به این مقصود، روش پدیدارشناسی را برمی‌گزید تا از بن‌بست‌ها و معضلات عقل‌گرایان و تجربه‌گرایان رهایی یابد. از این رو، مرلوپونتی به جای تکیه بر ایده‌ها، ادراک حسی را پدیدارشناسی می‌کند و جنبه‌های آن مانند بدن، آگاهی، هنرها و گفتارها و، به طور کلیّ، مباحث عملی در مورد انسان را مورد بررسی قرار می‌دهد. از نظر وی شیوه ادراک نه تنها دستاورد فلسفه مدرن بلکه مربوط به هنر مدرن نیز می‌باشد. از نظر وی بر آن است، که هنرمندان و، بخصوص نقاشان، کاری همانند پدیدارشناسان انجام می‌دهند. در این میان، مرلوپونتی خصوصیات و جنبه‌های پدیدارشناسی ادراک حسی خود را بیش از همه در آثار سزان یافت؛ جنبه‌هایی که سزان قدرت استدلال آنها را با کمک تیوری نداشت و در نتیجه آنها را با آثارش ارایه می‌داد. در این مقاله سعی شده است این جنبه‌ها از منظر مرلوپونتی و سزان مورد مقایسه و بررسی قرار گیرد.