تحلیل زیورآلات معاصر هند با رویکرد گفتگومندی میخائیل باختین (مطالعه موردی: زیورآلات سال 2020م)

زیورآلات معاصر هند؛ با قدمتی کهن، همچون یک فرهنگ لغت گسترده با مفاهیم بسیار، همواره فراتر از تزئین بدن به شمار آمده‌اند. آن‌ها، به‌عنوان رسانه‌ای از سنت، هویت تاریخی، فرهنگ غنی و تغییراتی که در ادوار مختلف تمدن هند ایجاد شده، صحبت می‌کنند. امروزه آنچه در جامعه‌ای همانند هند می‌تواند بیش از همه، توجه هر بیننده‌ای را به خود جلب کند، حضور هم‌زمان فرهنگ‌های مختلف است که هرگز از هند حذف نمی‌شوند، بلکه نوعی امتداد در بطن تحولات و تغییرات تاریخی فرهنگی‌ هند وجود دارد که به بهترین وجه در زیورآلات معاصر تبلور یافته است. در این پژوهش برآنیم تا با استناد به رویکرد گفتگومندی باختین (روشی برای مطالعه آثار هنری) بپردازیم و پاسخ این پرسش را بدهیم: چگونه گفتگومندی در دریافت مفهوم زیورآلات معاصر هند بروز پیدا کرده است؟ هدف، پی‌بردن به نحوه شکل‌گیری و تحلیل آن‌ها با توجه به مفاهیم اساسی گفتگومندی است؛ زیرا به عقیده باختین، گفتگومندی روش خاصِ نگریستن به جهان است. با توجه به اینکه جلوه‌های معنا در زیورآلات معاصر هند، ممکن است به شکلی نهفته وجود داشته باشد، درک آن‌ها با توجه به زمینه‌ای در دل فرهنگ دیگر و درنتیجه گفتگومندی امکان‌پذیر شده است. یافته‌ها، به روش توصیفی تحلیل محتوا انجام شده‌اند که بیان می‌کنند، با توجه به انواع گفتار و چندصدایی در شکل‌گیری زیورآلات، هنرمند معاصر، یک‌بار به‌عنوان خالق با مخاطبی برتر وارد گفتگو شده‌ و بار دیگر، خود به‌عنوان مخاطب از بیرون به متن شکل می‌دهد و با «دیگری» ارتباط برقرار می‌کند. یعنی این آثار، مسیری یک‌طرفه از هنرمند به سمت مخاطب نیست. بلکه به‌عنوان یک رسانه مادی عمل می‌کند؛ که به گفتگو، شکل هنری ملموس می‌بخشد و به آن امکان می‌دهد تا در جامعه به‌عنوان یک کنش گفتاری بین خود و دیگری یا بین هنرمند و مخاطب در گردش باشد. آنچه در این بین مبادله می‌شود معنایی دارد و معنا واقعیت گفتگوست و خصلتی پاسخگرانه دارد؛ این معنا فقط با وساطت نشانه‌ای اتفاق می‌افتد که به‌عنوان «دیگری» از بیرون به متن زیورآلات وارد شود. با توجه به این رویکرد، هیچ گفتار اول و آخری در زیورآلات حضور ندارد و معنای به‌دست‌آمده نسبی و بی‌پایان است. درنهایت ما به‌عنوان مخاطب، در زمان و مکان شخصی خود به این آثار می‌نگریم به‌ظاهر هنرمندی هندی در سال 2020 خلق کرده است؛ بنابراین، در باطن خود، به‌طور کامل متعلق به هنرمند نیست، و همواره به گذشته و مبادی خود بازمی‌گردد.

analysis of contemporary indian jewelry with the dialogism approach of mikhail bakhtin (case study: indian jewelry in 2020)

the indian jewelry is something beyond merely being worn to adorn the body, and acts as a medium of indian tradition, historical identity, and culture. nowadays, what receives much attention from every viewer in the indian society is the simultaneous presence of different cultures that are not expected to be removed in india, but are extend in the heart of the historicalcultural changes of india, which are well manifested in the contemporary jewelry. thus, the present study attempts to refer to bakhtin’s dialogism approach as a method to study the works, and discuss how dialogism has emerged in perceiving the concept of contemporary jewelry. the goal is to understand their formation based on the concepts of dialogue; because according to bakhtin, dialogue is a special way of viewing the world. also, the manifestations of meaning in indian jewelry may exist implicitly; therefore, considering a context at the center of another culture and as a result of dialogue, their understanding would be possible. the study findings have been obtained via a descriptivecontent design, which states that the artist, once as a creator, enters into a conversation with the audience according to the types of speech and polyphony, and once again as an audience forms the text from the outside and communicates with “the other”. so, these works act as a material medium that gives a tangible artistic form to the dialogue and allows it to circulate in the society as a speech act between self and other or between the artist and the audience. hence, there is no first or last word in the jewelry, and their meaning is endless. finally, we as the audience look at these works in specific personal time and place, which were apparently created in 2020 by an indian artist; however, in fact, it does not totally belong to the artist and always refers to the past.