واکاوی نسبت «اشیاء» و «انسان» در فرم معماری از دیدگاه هستی‌شناسی ابژه‌محور؛ مطالعهٔ موردی: خانه‌های مکعبی و پردیس ملت

معماری، همانند سایر هنرها، همواره مورد توجه نحله‌ های فلسفی و فکری بوده است؛ گاه به‌عنوان مصداق و گاه جزئی از یک نظام فلسفی. یکی از جریان ‌های فلسفی معاصر که به معماری توجه ویژه‌ ای داشته، شاخه هستی‌شناسی ابژه محور است، که در ادامه نظریات هایدگر تدوین شده است. این مقاله قصد دارد براساس دیدگاه فلسفی هستی‌شناسی ابژه‌محور نسبت بین اشیاء و انسان را تحلیل کرده و سپس نقش فرم معماری را در بازتاب هر چه بهتر این نسبت معرفی نماید. برای تحلیل ‌های دقیق‌ تر از مصداق‌ های ایرانی (پردیس ملت) و غربی (خانه‌ های مکعبی) بهره می ‌برد. روش تحقیق توصیفی تحلیلی است و همراه با تحلیل ‌های نظری از مصداق‌ های منطبق استفاده شده است. نتایج مطالعه نشان دادند طبق نظریه هستی ‌شناسی ابژه‌محور بین اشیاء روابط نظام‌ مندی وجود دارد که نه تنها آنها را نامرئی کرده است، بلکه انسان را نیز تابع این روابط قرار داده است و انسان تنها با تجربه تخیل ‌ورزانه می‌تواند درباره اشیاء به شناخت برسد. تجربه‌ ای که در روابط پیشین تنش ایجاد کند این تجربه زمانی اتفاق می ‌افتد که اشیاء پیرامون در فرمی برخاسته از حقایق نو، دور هم گردآمده باشند. در این فرم نباید به تناسبات زیباشناسی و عملکردها توجه چندانی کرد، بلکه تنها آنچه اهمیت دارد برساختن فضایی است که انسان را با هستی اشیاء مواجه کند. معماری شایسته ‌ترین گونه هنری برای خلق چنین فرمی است. از دیدگاه هستی‌شناسی ابژه محور معماری از طریق «محسوسیت فرم در شکل‌پذیری »، «توانایی انتخاب دگرسانی‌ها»، «تولید روش ‌های عقل‌ ورزی امروزین» و همین‌طور «توانایی تولید، مهار و فهم جنبه بنیادینی از قضاوت و تحلیل در معماری» ما را به تجربه تخیل‌ورزانه خواهد رساند.

Analysis of the Relation of “Objects” and “Human” in the Architectural Form from the Point of View of Object-Oriented Ontology

Architecture, like other arts, has always been considered by philosophical and intellectual disciplines; Sometimes as an example and sometimes as part of a philosophical system. One of the contemporary philosophical currents that has paid special attention to architecture is the branch of objectoriented ontology which is further developed by Heidegger. This article intends to shed light on the relationship between objects and human beings from the perspective of this philosophical approach to architecture and to show the role of architecture in highlighting this relationship. The research method is descriptiveanalytical and along with theoretical analysis, consistent examples have been used. The results of the study showed that according to objectoriented ontological theory, the relationship that exists between man and objects is the same as the relationship that has been established between objects, and man can only know about objects through imaginative experience. This experience occurs when the surrounding objects come together in a form arising from new facts. In this form, one should not pay much attention to the proportions of aesthetics and functions, but only what is important is to create a space that confronts man with the existence of objects. Architecture is the most worthy art form to create such a form. Architecture will bring us to an imaginative experience through ldquo;the sensibility of form in formability, rdquo; ldquo;the ability to choose alterations, rdquo; ldquo;the production of modern forms of reason, rdquo; as well as ldquo;the ability to produce, control, and understand a fundamental aspect of judgment and analysis in architecture. rdquo;