بررسی ترامتنی شرح صحنه در نمایشنامه‌های تک‌پرده‌ای تنسی ویلیامز

شرح صحنه، یکی از ویژگی‌های منحصر به فرد درام است که از زمان‌های دور تاکنون، اگر چه گاه به صورتی بسیار مختصر، همواره بخشی از متن نمایشی بوده است. توضیحات صحنه (یا به بیان مایکل ایزاکاروف، دیداسکالیا) در نمایشنامه‌های مدرن، کاربرد پیچیده‌تری یافته‌اند و علاوه بر ذکر نکات فنی، در خلق تصاویری غنی‌تر از شخصیت‌ها و ویژگی‌های آنها، انتقال بهتر و دقیق‌تر طرح داستانی، نشان دادن تحولات موجود در هر صحنه، و ... به نمایشنامه‌نویس کمک می‌کنند. توضیحات صحنه، همچنین بدل به شگردهایی هنری شده‌اند که وجود صحنه افزار، ژست و حرکت، موسیقی، و نورپردازهای نمادین‌تر را ایجاب می‌کنند. امروزه، کارکرد شرح صحنه در متون نمایشی تا بدان جا متحول شده است که نمایشنامه‌نویسان، اغلب برای این بخش از نمایشنامه، ارزشی همسنگ دیالوگ قایل بوده، با همان تفصیل و جزئیات بدان می‌پردازند. از جمله نمایشنامه‌نویسان نوگرایی که به شکلی وسیع و متنوع از توضیحات صحنه برای ابلاغ پیام و دیدگاه خود به مخاطب استفاده می‌کرد و به رعایت دقیق این توضیحات در اجرای نمایشنامه‌های خود تاکید داشت، تنسی ویلیامز بود. او که علاوه بر نگارش آثار بلند، یکی از نویسندگان ماندگار و پرکار در ژانر نمایشنامه تک‌پرده‌ای و کوتاه بود، در این نمایشنامه‌ها نیز، همچون آثار بلند خویش، به توضیحات صحنه توجهی ویژه داشت و در نگارش آنها، از تجارب و اطلاعات هنری اش در سایر حوزه‌ها (نقاشی، مجسمه‌سازی، موسیقی، عکاسی، و سینما) بهره می‌گرفت. مقاله حاضر در پی آن است تا شیوه استفاده تنسی ویلیامز از شرح صحنه را بر مبنای تحلیلی ترامتنی مورد بررسی قرار داده و چگونگی استفاده این نمایشنامه‌نویس را از شرح صحنه معرفی کند و از این طریق اهمیت استفاده از شرح صحنه را که اغلب مورد غفلت نمایشنامه‌نویسان قرار می‌گیرد مورد توجه و تاکید قرار دهد.

The Study of Stage Description (Didascalia) in Tennessee Williams’ One Act Plays

Stage Description or, as Michael Issacharoff says, Didascalia, is a unique characteristic of Drama which has been part of plays from the beginning of the tradition of playwriting in mankind rsquo;s history. Didascalia in modern plays has found a complex function, helping playwrites as a technical tool as well as creating a richer vision of the characters, transfer plot in a betterr way, showing the changes in each scenes, and ... In present days, the importance of the function of Didascalia has convinced playwrites to give an equal place and value to it, as they give to dialogues and they tried to pay attention to the stage description as they do for other elements of drama. Among modern playwrites who had used Didascalia in large scale for transfer his ideas to the audience, was Tennessee Williams (19111983). He wrote many long plays as well as short ones and became a recpectable artist and playwrite, using his knowledge in painting, music, photography, cinema and sculpture for creating more interesting and more complex plays. This paper aims to investigate the style of Tennessee Williams in using Didascalia based on transtextuality, introducing the quality of stage description or Didascalia in his short plays. This research hopes to encourage Iranian playwrites to know and use Didascalia more than before, not only as a technical element, but also as a fundomental one in a play which could led audience to a better understanding of the play.