رویکرد رتوریک زیبایی شناختی به ساخت بندی ارتباط تصاویر و ابداعات بصری به سیاست جهانی

تصاویر و عکس‌ها نقش مهمی در ادراک ما از رویدادهای داخلی و بین‌المللی دارند. تصاویر بعد مبهم، رتوریک و زیبایی‌شناسانه پدیده‌های سیاسی و اجتماعی هستند و می‌توانند به آنها ساختی زیبا یا نفرت‌انگیز بدهند. ابداعات بصری دیداری به شکل متفاوتی نسبت به کلمات عمل می‌کنند. آنها ماهیت غیرکلامی دارند. معنای تصاویر همیشه وابسته به پیش‌فرض و تفسیر است. هدف اصلی مقاله پیش رو تحلیل چگونگی واکاوی ماهیت سیاسی تصاویر بر مبنای یک چشم‌انداز روشی میان‌رشته‌ای است. ابعاد سیاسی تصاویر در پس‌زمینه‌ هنری و زیبایی‌شناسانه آن پنهان شده‌اند. این مقاله بر مبنای روش واکاوی کیفی، ضمن بازشناسی ماهیت سیاسی تصاویر، این فرضیه را به آزمون می‌گذارد که تصاویر در کنار رتوریک کردن و دادن جنبه‌های زیبایی‌شناختی به مسائل سیاست داخلی و بین‌المللی می‌تواند ریشه‌ها، جهت، ابعاد، کیفیت و ادراک مسائل سیاست و سیاستگذاری را تغییر دهد. بر همین مبنا تاکید اساسی مقاله بر اهمیت و مفهوم‌شناسی ابعاد ناشناخته تصویر و ابداعات بصری به مثابه یک متن چندوجهی تفسیرپذیر است. پژوهش با تشریح سه مرحله روش‌شناختی الف تکنولوژیک، ب ترکیبی - تفسیری و ج بار شدن ادراکات و فرآیندهای اجتماعی -سیاسی در تجزیه و تحلیل سیاسی تصاویر، ابعاد رتوریک و زیبایی‌شناسانه آنها را واکاوی می‌کند.

The Rhetorical - Aesthetic Approach to Constructing the Relation between Images and Visual Inventions with Global Politics

Images and photos play an important role in our understanding of domestic and international events. Today we are living in the age of the visualization of politics. The images are vague, rhetorical, and aesthetic components of political and social phenomena and can give them a beautiful or detestable structure. In the digital age, images in and of themselves can define our structure and vision of reality. Visual innovations act very differently from words. They have a nonverbal nature. The meaning of images always depends on background and interpretation. Understanding the political nature of the images is one of the main goals of this paper. This research, based on a descriptiveanalytical approach, bases examines hypothesis that visual images and artifacts, while giving rhetoric and aesthetic dimension to domestic and international political issues, can change the roots, directions, dimensions, quality, and perception of politics and policy issues. Accordingly, the main emphasis of the paper is on the significance and conceptualization of the unknown dimensions of an image and visual innovations as a multifaceted interpretable text. The research analyzes the rhetorical and aesthetic dimensions of images by describing the three methodological stages of ldquo;technological, hybrid interpretive and loading of sociopolitical perceptions on images rdquo; in political analysis of images.