زیبایی‌شناسی کلاژ بینامتنی

قرن بیستم عرصه زیبایی‌شناسی‌های تازه‌ای در حوزه هنر بود که به طور بنیادین با زیبایی‌شناسی‌های سنتی و کلاسیک تفاوت و گاه تقابل داشت. هنرمندان به خصوص هنرمندان مولف و متفکر با آثار خود از بسیاری اصول دوره‌های پیشین آگاهانه و قصدمندانه تخطی کردند. یکی از مهم‌ترین اشکال زیبایی‌شناسی نوین »بینامتنیت کلاژی « است. میزان تاثیرگذاری و شمار هنرمندان برجسته‌ای که به این شیوه از خلق اثر دست زدند موجب شد تا کلاژ به عنوان یکی از موضوعات مهم مطالعاتی و به خصوص زیبایی‌شناختی مورد توجه بسیاری از محققان قرار گیرد. نوشتار حاضر می‌کوشد تا به بررسی همین بخش از زیبایی‌شناسی معاصر یعنی »زیبایی‌شناسی کلاژی « بپردازد. برای این منظور ضمن تعریف و گونه‌شناسی »بینامتنت کلاژی « به این پرسش پاسخ می‌دهد که هر یک از گونه‌های کلان کلاژی (پیوندی و ناهمسانی) چگونه دلالت پردازی می‌کنند.

Intertextual Collage Aesthetics

Being fundamentally different and sometimes in the state of confrontation, with traditional and classic aesthetics, 20th century was the realm of new aesthetics in art. Artists, especially the genuine and reflective ones, intentionally and consciously violated the principals of previous periods. An important form of new aesthetics is the ldquo;collage Intertextuality rdquo;. The number of prominent artists and the amount of influence this approach of artistic creation has had, led collage to become an important research and aesthetic subject for many scholars. The present paper aims to focus on this specific realm of contemporary aesthetics; i.e. ldquo;collage aesthetics rdquo;. Fore so through defining and a typological study of ldquo;collage Intertextuality rdquo;, this study answers the question of how each type of megacollage types (cohesiveness and inconsistency) makes signification.