کاربرد بلاغت دیداری برای رمزگذاری پیام نشانه‌ای در کلاژهای باربارا کروگر

به‌کارگیری تصویر در کنار متن، یکی از راهکارهای هنرمندان پسامدرن برای انتقال پیام هنری است. باربارا کروگر هنرمند مفهومی فمینیست، بیشتر آثارش را با ترکیبی از نشانه‌های تصویری/ادبی به‌روش تکه‌چسبانی آفریده است. آثار او پیام‌های نیرومند اجتماعی‌اش درباره فرهنگ، قدرت، هویت و جنسیت را به مخاطبان پرشماری منتقل کرده‌اند. هدف اصلی این مقاله تحلیل شماری از کلاژهای وی برپایه آرایه‌های بلاغی موجود در آنها و صورت‌بندی شیوه‌های رمزگذاری پیام توسط او است. پژوهش حاضر یک موردکاوی در حوزه نشانه‌شناسی دیداری است که با رویکرد توصیفی تحلیلی به انجام رسیده است. این نوشتار آشکار می‌سازد که کروگر آرایه‌های بلاغی (به ویژه چهار آرایه اصلی مانندگویی، مجاز، بخش‌گویی و طعنه) را آگاهانه و با هدف رمزگذاری پیام اثر به‌کار گرفته است. او در کلاژهای‌اش با بهره‌گیری از این آرایه‌ها مسایلی همچون آرمان‌گرایی کور، مردمحوری، کنش‌پذیری زنان، مصرف‌گرایی، کالایی‌شدگی، افول روابط رو در روی انسانی و... را به زبان هنر نقد می‌کند.

Barbara Kruger’s Usage of Visual Rhetoric to Encoding the Semiotic Message

Contemporary Combination of images and texts together is one of the approaches postmodern artists use to transfer the artistic message. Barbara Kruger, feminist conceptual artist, has created most of her collages with a combination of visual/literary signs. Her works have conveyed strong social messages about culture, power, identity and gender to a large audience. The main purpose of current article is to analyze a number of her collages based on their visual rhetoric, to formulate her method of encoding the semiotic message. This research is a case study in the field of visual semiotics, which has been done with a descriptiveanalytical approach. This article makes it clear that Kruger has deliberately used rhetorical tropes (especially the four main tropes, metaphor, metonymy, synecdoche, and irony) with the aim of encoding the artistic message. She uses this method to criticize issues such as blind idealism, patriarchy, feminine passivity, consumerism, commodification, and so on.