بازخوانی روایت در نگاره‌های شاهنامه ابراهیم سلطان (مکتب شیراز تیموری) با استناد به نظریه هرمنوتیک فلسفی پل ریکور

نسخه شاهنامه ابراهیم‌ سلطان موجود در کتابخانه بادلیان آکسفورد، نماینده تمام ‌عیار ویژگی‌های ‌تصویری مکتب شیراز عصر ابراهیم ‌سلطان تیموری (817-838 ه.ق) است که دارای جنبه‌های نمادین و گرایشات معناشناسانه نگارگری می‌باشد و قابلیت تفسیر این هنر را بر مبنای هرمنوتیک فلسفی داراست. به همین ‌روی به نظر می‌رسد تحلیل عناصر بصری و بازخوانی روایت در نگاره‌های این نسخه از مدخل هرمنوتیک فلسفی پل ریکور، گامی موثر در جهت درک همه‌جانبه ویژگی‌های محتوایی نگارگری در یکی از مکاتب و نسخ مصور شاخص ایران ‌باشد. هدف این تحقیق که به روش‌ توصیفی_تحلیلی انجام شده، پاسخ به این پرسش است: روایت در نگاره‌های شاهنامه ابراهیم‌ سلطان چگونه با نظریه هرمنوتیک فلسفی ریکور قابلیت بازخوانی دارد؟ نتایج، بیان‌کننده آن است که برخی نگاره‌ها علاوه بر روایت شاهنامه، دارای استقلال محتوایی و کارکرد اجتماعی، فرهنگی و تبلیغاتی بوده و نوعی تعامل محتوایی میان عناصر بصری نگاره‌ها با مضامین سیاسی و تاریخی این دوران برقرار است.

Re-reading the Narrative in Ibrahim Sultan’s Shahnama Based on Paul Ricoeur`s Philosophical Hermeneutics Theory

A manuscript of Ibrahim Sultan`s Shahna ma available at the Bodleian Library of Oxford, representing the full range of vi sual features of the Shiraz School at the age of Ibrahim Sultan Timuri (817838 AH) which has the symbolic aspects and semantic trends of painting and the po tentiality to be interpreted based on phil osophical hermeneutics. It seems that an alyzing the visual element and rereading the narrative in this version, through Paul Ricoeur`s philosophical hermeneutics is an effective step towards an indepth understanding of the content features of painting in one of the schools and il lustrated manuscripts of Iran. The pur pose of this study, which has descrip tiveanalytical method, is to answer this question: How is the narrative in Ibrahim Sultan rsquo;s Shahnama paintings rereadable with Ricoeur rsquo;s philosophical hermeneu tics? The results indicate that some of the paintings, in addition to narrating of the Shahnama, have content independence and social, cultural and advertising func tion and they have established some sort of content interaction between the visual elements of the paintings and the political and historical themes of this era.