مطالعه تطبیقی پدیدارشناسی معماری در نظریات یوهانی پالاسما و استیون هال

پدیدارشناسی ازمهم‌ترین نحله‌های فلسفی قرن بیستم، در دهه‌های پایانی این قرن به‌عنوان رویکردی موثر بر شناخت بهتر در نظریه‌پردازی معماری به ‌کار گرفته شد. مطالعه حاضر با پرسش از مفاهیم کلیدی به بررسی دیدگاه‌های یوهانی پالاسما و استیون هال می‌پردازد، با این هدف که در تبیین روشن‌تر شیوه پدیدارشناسی معماری، وجوه اشتراک و افتراق دیدگاه‌های آن‌ها را هم نشان دهد. نتایج مطالعه آشکار می‌کند ‌که با تاثیرپذیری از موریس مرلوپونتی، ادراک چندحسی و بدن‌مند معماری مفهوم کلیدی مشترک میان نظریات این دو معمار است. نقد بینایی‌محوری، تمرکز بر لامسه و بساوایی، خاطره و تخیل، سکوت و آهستگی در نظریات پالاسما، هم‌راستا با مفاهیم نور، رنگ، پارالاکس و دیرند زمان در نظریات هال است. از سوی دیگر، اگرچه فرم از درون‌مایه‌های نظریات استیون هال است، یوهانی پالاسما با طرح مفهوم اتمسفر، بر عدم اولویت فرم در معماری تاکید می‌کند. پژوهش حاضر، به شیوه کیفی به روش توصیفی-تحلیلی انجام شده است.

Comparative Study of Architectural Phenomenology in Theories of Juhani Pallasmaa and Steven Holl

Phenomenology as one of the philosophical fields of the twentieth century, was used in the last decades of this century as an effective approach to better understanding in architectural theorizing. The present study examines the viewpoints of Juhani Pallasmaa and Steven Holl through their key concepts, with the aim of showing the commonalities and differences of their views and explaining more clearly the method of architectural phenomenology. The results of the study reveal that under the influence of Maurice MerleauPonty, the multisensory and embodied perception of architecture is a key common concept to the theories of this two architects. The critique of retinal architecture, the focus on touch and tactility, memory and imagination, silence and slowness in Pallasmaa rsquo;s theories, are in line with the concepts of light, colors, parallax, and duration in Holl rsquo;s theories. On the other hand, although form is one of the themes of Steven Holl rsquo;s theories, Juhani Pallasmaa emphasizes the nonpriority of form in architecture by proposing the concept of atmosphere. The present research has been done qualitatively by descriptiveanalytical method.