مرگ اندیشی و نسبت آن با هنراندیشی هیدگر

هنراندیشی هیدگر حاصل اندیشه دوره متاخر اوست؛ اما مرگ اندیشی پابه‌پای وجوداندیشی در تمام ساحت اندیشه‌اش حاضر است. در هستی‌شناسی بنیادین، وجود از طریق دازاین فهمیده می‌شود. مساله تاریخمندی و زمانمندی‌ دازاین، هیدگر را به تامل درباره مرگ کشاند. پس از »گشت «، مرگ‌اندیشی از طریق رویداد‌اندیشی پی‌گیری می‌شود. وی در وجود و زمان درباره هنر به صراحت سخنی نگفت امّا پس از گشت، هنر و به ویژه شعر را ساحتی مناسب برای وجوداندیشی یافت. از وجهه نظر هیدگر هنراندیشی و مرگ‌اندیشی خلاف‌آمد عادت هرروزینه آدمی است. رازگونگی این دو سبب طرح این پرسش شد که آیا نسبتی بین‌شان برقرار است؟ نتایج حاصل از این پژوهش نشان می‌دهد که مرگ‌اندیشی و هنر اندیشی هیدگر ویژگی‌‌های مشترکی دارند؛ زیرا دازاینِ هنراندیش، مرگ‌اندیش هم هست و مرگ‌اندیشی در کار هنری اصیل آشکار می‌شود. دازاین در مرحله آفرینش، یکّه و تنهاست، همان‌طور که در مواجهه با مرگ تنهاست. پس از آفرینش، هنرمند از میان برمی‌خیزد و گردآوردنِ یک ملّت در حوالت کار هنری است‌. کار هنری، وجوداندیشی از طریق رویداداندیشی است، روی دیگر »وجود «، »نیستی « است. هنرمندِ(دا زاینِ) ترس‌آگاه، نیستی را فهم می‌کند زیرا از »رو به سوی مرگ بودن « آگاهی دارد. در این پژوهش کوشش شده نسبتِ مرگ‌اندیشی و هنراندیشی به دید بیاید.

Death-Thinking and its Relation to Heidegger’s Art-Thinking

Heidegger rsquo;s Art thinking is the result of his later thought. But the deaththinking is attendant with ldquo;Being thinking rdquo; in the whole of his thought. In fundamental ontology, ldquo;Being rdquo; is understood through ldquo;Dasein rdquo;. The problem of Dasein historicity and temporality led heidegger to contemplate about death. After ldquo;turning, rdquo; death thinking, it was followed through the ldquo;Event (Ereignis) thinking rdquo;. In ldquo;Being and Time rdquo; he did not say anything with explicity about Art. But after turning, Art, especially poetry, was found to be s suitable area for Being thinking. From Heidegger rsquo;s point of view Art thinking are contrary to the everydayness habit of man. The mystery of the death and Art, raised this question: whether there is a relationship between them? The result of this study show that Heidegger rsquo;s death thinking and his Art thinking have common feature; because Art thinker Dasein, is death thinker too and death thinking manifests itself in origenal Art work. Dasein is solitary in the creative time, as he is facing with death. After the creation, the artist disappers and the task of collecting a nation is taken over by Art work. In fact Art work, is Being thinking by event thinking. Another face of ldquo;Being rdquo; is ldquo;Notness rdquo;. Fearconcious artist (DaSein) understands the notness, because he is aware of ldquo;towardness to death rdquo;. In this study, we would attempt to compare the death thinking with Art thinking.