واکاوی در خاستگاه ویتگنشتاینی گرایش مفهومی و ضد زیباشناختی آرا و آثار جوزف کاسوت

تلاش مقاله حاضر بر روشن کردن مقصود کاسوت از ارائه هنر مفهومی و شرح چگونگی مخالفت او با زیباشناسی و فرمالیسم با توجه به ریشه های ویتگنشتاینی اقدامات او است. همچنین برای ارزیابی آنچه کاسوت می گوید و آنچه نشان می دهد مقاله »هنر بعد از فلسفه « و یکی از آثار سری »یک و چند چیز « مطالعه می شود. این مطالعه نشان می دهد با این که کاسوت در مقاله مذکور با ابتنا بر شباهت خانوادگی از رویکرد تعریف گرا برای مفهوم هنر می گذرد، اما جست وجو در شرایط هنر با اتکا به ایده به صورت ایجابی به مفهومی باز از هنر می انجامد که امکان تعیین شرایط لازم و کافی برای این مفهوم ندارد. افزون براین، هر یک از مصادیق یا آثار هنری با اتکا به ایده درون مفهوم بازِ هنر قرار می گیرند. معنای هر یک از آثار کاسوت برای نمونه یک و سه صندلی، درون خودشان و متکی به زمینه شکل گیری آن ها؛ و در چینش ممکنِ سه صندلی در تطابق با گزاره »یک و سه صندلی « رقم می خورد. کاسوت آثار هنری را به عنوان عرصه نمایش هم ریختی با آن گزاره ها به عنوان تصویر اندیشه معرفی می کند. بدین طریق هنرمند در بند فاز خودبیان گری یا بیان احساسات لحظه ای اش نسبت به ایده آن نیست و در حال فراهم کردن وضعی از امور، یا تصویری برای یک گزاره تحلیلی است. مطالعه آرا و آثار کاسوت با تاملی بر آرای ویتگنشتاین نشان می دهد روش او به صورت سلبی گذر از استلزامات فرمالیستی، دغدغه زیبا گرایی، تزیین، فرم های ادراکی، بصری و استتیکی را پیشنهاد می کند. اثر یک و سه صندلی، با چالش در تعریف ذاتی هنر، در شرایط بازنمایی بین مفاهیم زبان، مصادیق تجربی و تصاویر آنها کندوکاو می کند. اما در نهایت، در بند بازنمایی و هم ارزی گزاره های منطقی و وضع امور یا اندیشه و تصویر آن، باقی می ماند. این خود نوعی فرم گرایی و بازنمایی بین عرصه گفتار و تصویر است. امکان هایی در ویژگی منحصر بفرد هنر، در ظرافت های نگاه، در باقی مانده و مازاد نگاه، در شواهد ارزیابی ناپذیر و حتی در ارائه امر غیرقابل بیان و در رابطه گفتار و تصویر وجود دارد که به هنر توان کناره گیری از رابطه بازنمایانه را می دهد. این امکان ها از سوی کاسوت در این مقاله و اثر مذکور نادیده گرفته شده است.

Joseph Kosuth’s thoughts and Works: Research in the Wittgensteinian Origin of his Conceptual and anti-Aesthetics Trend

This article tries to elucidate Kosuth rsquo;s intention in the presentation on conceptual art. It focuses on an explanation about his opposition on aesthetics and formalism with regard to the Wittgensteinian origin of his measurements. For evaluation of what this artist said and what he performed in his artistic works, we concentrate on the artist rsquo;s article entitled ldquo;art after philosophy rdquo;. We also study and analyze one of his works from series called ldquo;one and a few things rdquo;. This study shows that Kosuth with relying on ldquo;family resemblance rdquo; avoids presenting a decisive definition for the concept of art. His research in the conceptual condition of art production leads to the formation of an open concept for Art. So Kosuth hasn rsquo;t provided the necessary and sufficient condition for the definition of art. He has created assemblage like ldquo;one and three chairs rdquo; which is comprised of three parts. One belongs to the definition of a dictionary. The second is a real object in the world. The third is a representational photograph. This whole assemblage is designed equivalent to the proposition ldquo;one and three chairs rdquo;. So the artist avoids expressing himself, his sentiment, feeling senses. We conclude that the artist tries to make ready a kind of ldquo;state of affairs rdquo; for an analytical proposition. This type of proposition doesn rsquo;t say anything about the world. It is repetitive. Kosuth shows an advanced and conceptual form of art presentation. He avoids presentation of perceptual, ornamental and optical forms. These kinds of new forms entangled in the enclosed circle of discourse and picture of thought. At last, they aren rsquo;t able to go beyond the circle of representation. They neglect to take into account unpredictable effects.