اهمیت و جایگاه فرم و سبک نوشتار در فلسفه ورزی

متون فلسفی در ژانرها و فرم های ادبی متنوعی پدید آمده اند. متفکران در خصوص اهمیت عناصر ادبی این آثار مواضع متفاوتی اتخاذ نموده اند. برخی برای سبک و فرم ادبی، نقشی تصادفی و تزیینی قائل می شوند و در مقابل برخی دیگر برای این عناصر دلالت های فلسفی قائل هستند. موضع فلاسفه درباره نقش عناصر ادبی متون فلسفی بر رویکرد آنها در مطالعه تاریخ فلسفه و نگارش متون جدید فلسفی موثر است. به همی ن سبب مطالعه نسبت فرم و محتوای فلسفه ورزی اهمیت می یابد. هدف از این نوشتار بررسی نسبت فلسفه ورزی و فرم ادبی با رجوع مستقیم به آثار نوشتاری فلسفی است. در این راستا امکانات و محدودیت های سبک و فرم های نوشتاری متون فلسفی بررسی می شود. این پژوهش به روش توصیفی تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای انجام گرفته است. یافته های این پژوهش نشان می دهد جنبه ادبی نوشته های فلسفی تصادفی و تزیینی نیستند و هر فرم نوشتاری محدودیت ها و امکانات خود را داراست.

Importance and Position of Form and Writing Style in Philosophizing

Philosophical texts have emerged in diverse genres and literary forms. Thinkers take different stands about importance of elements of these works. Some of them consider ornamental and accidental role for literary forms and the others in contrast consider philosophical implication for these elements. Philosophers rsquo; approach to the role of literary elements of philosophical text is influential on their ways of studying history of philosophy and writing philosophical text as well. For this reason, a survey of the relation between literary form and philosophical content is of great importance. Overall purpose of this study is to examine the relation of literary forms and philosophical content. In this regard limitations and potentialities of style and literary forms are studied. The method of this research is descriptiveanalytical. Findings of this research show that the literary aspects of philosophical text are not accidental or ornamental and each genre has its own limitations and potentialities.