حرکت تکاملی نفس آدمی در فضای مسجد بر مبنای آرای ملاصدرا (نمونه موردی: مسجد کبود تبریز)

مساجد سنتی در معماری اسلامی به گونه ای طراحی شده اند که به واسطه ی ویژگی سیالیت خود، مرحله به مرحله ناظر را دعوت به تجربه ی حرکت از درجات پایین تا به درجات عالی تر می نماید. بطوریکه مراتب تکاملی انسان در حکمت صدرایی، قابل انطباق با مراحل حرکت در معماری می باشد. هدف این مقاله شناسایی چگونگی اثربخشی حرکت در فضای معماری در به کمال رسیدن ناظر آن است. روش تحقیق منتخب از نوع تفسیری است که ارتباط محرکهای فضای سیال را با حرکت جوهری نفس آدمی در متن یک تجربه ادارکی ناظر ازفضا بازگو می کند. یافته های تحقیق اشاره به این نکته دارد که موفقیت یک اثر معماری زمانی است که فضا حالت خنثی نداشته و ناظر خود را متاثر سازد. چنین فضایی که ناظر را ترغیب به حرکت کرده و عنان چشم، پا و ذهن مخاطب را از دستش خارج کرده و در مسجد کبود تبریز این امر به خوبی قابل مشاهده است.