سیاست‌های مالی و مطلوبیت خانوار: رویکرد یک مدل ریاضی

سیاست‌های مالی بر متغیرهای مختلفی از جمله مطلوبیت خانوار اثر می‌گذارند. حداکثر شدن مطلوبیت خانوار یکی از اهداف اقتصادی است و سیاست مالی که بتواند مطلوبیت خانوار را حداکثر نماید یک سیاست مالی بهینه خواهد بود. این تحقیق در پی یافتن نرخ رشد بهینه مخارج و درآمدهای دولت است که منجر به حداکثر شدن مطلوبیت می‌شود. برای دستیابی به این هدف از رهیافت کنترل بهینه پویا و روش اصل ماکزیمم استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان می‌دهد نرخ رشد بهینه مخارج دولت تابع نرخ ترجیح زمانی، استهلاک، نرخ مالیات‌ها، پیشرفت فنی، کشش تولید نسبت به سرمایه‌گذاری بخش خصوصی و دولتی، نسبت سرمایه‌گذاری بخش خصوصی و دولتی، موجودی سرمایه، ضریب تابع مطلوبیت و مقدار مخارج دوره قبل خواهد بود. همچنین نرخ رشد بهینه درآمدهای مالیاتی دولت تابع نسبت مخارج بخش خصوصی به بخش دولتی، نسبت سرمایه‌گذاری بخش دولتی به بخش خصوصی، نرخ استهلاک، موجودی سرمایه، پیشرفت فنی، کشش تابع تولید نسبت به سرمایه‌گذاری بخش خصوصی و کشش تابع تولید نسبت به سرمایه‌گذاری بخش دولتی است.