تاثیر وفور منابع طبیعی بر سیاست‌های مالی دولت در ایران طی دوره (1387-1357) با تاکید بر فرضیه نفرین منابع طبیعی

درآمد‌های حاصل از صادرات نفت بخش مهمی از بودجه سالانه کشور ایران را تشکیل می‌دهد و از آنجایی‌که مالیات ها به‌عنوان اصلی‌ترین شکل‌دهنده رابطه دولت و شهروندان یک کشور به‌شمار می‌آیند میزان پاسخگویی دولت‌ها به میزان اتکای آنها به پرداخت کنندگان مالیات بستگی دارد. وفور منابع طبیعی و درآمدهای باد‌آورده ناشی از آن احتمالا این رابطه را دچار تضعیف می کند. از این رو، در این پژوهش تلاش شده تا تاثیر عوامل موثر بر درآمدهای مالیاتی از دریچه فرضیه مشهور نفرین منابع طبیعی مورد بررسی قرار گیرد. بر اساس داده‌‌های موجود هنگام افزایش درآمدهای نفتی میزان وابستگی دولت به درآمدهای مالیاتی کاهش می یابد، از این رو افزایش سهم نفت در بودجه دولت و نوسان‌های درآمد حاصل از آن یکی از عوامل اثرگذار بر سیستم مالیاتی می باشد. هدف از این تحقیق، بررسی تاثیر درآمد‌های نفتی بر سیاست‌های مالی در ایران طی سال‌های (1387-1357) در قالب یک مدل خطی است. یافته ها‌ی تحقیق حاکی از آن است که ثروت های بادآورده ناشی از منابع نفتی نیاز به مالیات‌گیری را کاهش می‌دهد و کارایی سیستم مالیاتی را پایین می آورد.