تاثیر ادغام بالقوه بر خلق نقدینگی و کارایی در بانک‌های ایران

ادغام اقدامی استراتژیک است که توسط موسسات مالی به‌منظور بهبود عملکرد مدیریتی صورت می‌گیرد. درواقع بانک‌ها همواره به دنبال تثبیت اقداماتشان در بازار جهت همگرایی به سطح بهینه هستند و ادغام آن را محقق ساخته و بانک‌ها را قادر می‌سازد تا هزینه‌های خود را کاهش دهند و به‌تبع آن کارایی‌ را در سطوح تخصیصی و بهره‌وری بهبود بخشند. کشورهای بسیاری تجربه ادغام را دارند و لیکن وضعیت ادغام بانکی در ایران نتیجه مشخصی ندارد تا در مورد آن قضاوت شود. بنابراین نظر به اهمیت موضوع، هدف از این مطالعه بررسی وضعیت کارایی و خلق نقدینگی در شرایط قبل و بعد از ادغام با مجموعه‌ای از 32 بانک در دوره 1384-1399 با رویکرد برگر و باومن (2008) و تحلیل پوششی داده‌های دومرحله‌ای است. در این راستا هفت سناریو (شامل 6 ادغام دولتی- خصوصی و ادغام واقعی بانک سپه) در نظر گرفته شد. میانگین شاخص خلق نقدینگی در دوره قبل از ادغام مثبت به‌دست‌آمده و بعد از ادغام نیز نقدینگی افزایش یافت که می‌تواند به دلیل افزایش سرمایه بانک‌ها باشد. همچنین کارایی بعد از ادغام در 6 سناریو افزایش‌یافته و تنها یک سناریو کاهش نشان می‌دهد؛ بنابراین ضمن اینکه ادغام یکی از راهکارهای ارتقای کارایی بانک‌ها است، انتخاب شریک مناسب از مولفه‌های مهم موفقیت ادغام است.