بررسی عملکرد توزیع بودجه بین استانهای مختلف ایران بر اساس ظرفیت و نیاز انها طی سالهای اول و آخر دولت دهم و یازدهم

وجود تبعیض اقتصادی درکشور می تواند زمینه ساز تهدید نرم اقتصادی قلمداد شود و آگاهی از چگونگی اندازه گیری آن و بررسی روند آن طی دولتهای مختلف می تواند بیان کننده عملکرد آنها در مقابله با این پدیده باشد. در این تحقیق کوشش شده است تا شاخص ترکیبی تبعیض اقتصادی بین استان‌های ایران بر اساس اصول قانون اساسی و مبانی شاخص توسعه انسانی با توجه به ظرفیت و نیاز استان‌ها در نحوه توزیع بودجه بین استان‌ها طی سالهای اول و آخر دولت دهم و یازدهم با استفاده از روش تجزیه و تحلیل آماری مورد بررسی قرا رگیرد. نتایج نشان میدهد در میانگین سه ساله توزیع بودجه نسبت به نیازها و ظرفیت ها؛ استان‌های مرکزی، البرز، آذربایجان شرقی و هفت استان دیگر در بدترین وضعیت قرار دارد و توزیع بودجه به ضرر آنها می‌باشد. توزیع بودجه بین استان‌های گلستان، خراسان رضوی، کرمان، و هفت استان دیگر مطابق با نیازها وظرفیت های شان می‌باشد. همچنین توزیع بودجه بر اساس نیازها و ظرفیت ها به نفع استان‌های قم، خراسان جنوبی، گیلان، و هشت استان دیگر صورت گرفته است. در این تحقیق ضریب تغیرات نشان میدهد که در بین سال های مزبور، در سال 1392کمترین تبعیض اقتصادی بین استان‌های کشور صورت گرفته است.

Investigation of the performance of budget distribution between different provinces of Iran according to their capacity and needs during the first and last years of the tenth and eleventh government

The existence of economic discrimination in the country can pose a threat to the soft economic threat, and knowing how to measure it and examine its trends across different states can reflect their performance against this phenomenon. In this study, it has been tried to combine the economic discrimination index between the provinces of Iran according to the principles of the Islamic Republic of Iran constitution, considering the capacity and needs of provinces in the distribution of budget between the provinces during the first and last years of the tenth and eleventh administrations. The results show that in the threeyear average of budget allocations to needs and capacities, Markazi, Alborz, Azarbaijan Sharqi and seven other provinces are in the worst situation with direct discrimination and at the expense of them. There is no direct or indirect discrimination in the distribution of budgets to the needs and capacities of Golestan, Khorasan Razavi, Kerman, and seven other provinces, and the distribution of budgets is in line with their needs and responsibilities. There is indirect discrimination in the distribution of budgets to the needs and capacities of the provinces of Qom, Khorasan Junubi, Gilan, and eight other provinces that benefit them. The coefficient of variation also shows that among these years, there has been the least economic discrimination between provinces in the 1392.