بررسی کارایی الگوی انگیزشی بانک‌ها با استفاده از روش داده‌های تابلویی و تجزیه واریانس (مطالعه موردی یکی از بانک های ایران)

هدف این مقاله طراحی مدلی برای بررسی کارایی الگوی انگیزشی از طریق تخصیص پاداش به شعب است. به همین منظور از صورت های مالی یکی از بانک های کشور، در یک دوره نه ماهه در سال 1393 و روش داده های تابلویی استفاده شده است. در این مقاله فرضیه برابری میانگین پاداش پرداختی طی دوره مطالعاتی به شعب مختلف مورد آزمون قرار گرفته که دلالت بر تفاوت میانگین پاداش پرداختی دارد. نتایج مدل همچنین دلالت بر عدم رابطه میان مکانیزم پرداخت پاداش و توزیع پراکندگی و نیز گشتاورهای مختلف آن بوده که این مکانیزم به عنوان یک فرآیند ضدانگیزشی باعث کاهش بهره وری شعب و سودآوری آتی آنها خواهد شد. همچنین بانک مورد مطالعه در تدوین مکانیزم انتقال آثار مولفه های مدیریت ریسک و بهره وری بر فرآیند پرداخت پاداش ناکارا بوده است. در تحلیل نهائی، بر اساس سناریوهای چهارگانه مورد آزمون، عملاً وضعیت سناریوی کارایی ناکامل در پرداخت پاداش به شعب تائید شده است.