پویایی های تورم زدایی در ایران در چهارچوب مدل های کینزی جدید متعارف و رفتاری

این مطالعه پویایی تورم را در پاسخ به تکانهٔ سیاست پولی انقباضی در اقتصاد ایران در سال‌های 1367:2- 1401:4 بررسی می‌کند. این تحلیل با استفاده از چهارچوب متعارف نیوکینزی و مدل افق محدود (شامل یادگیری کارگزاران و تاثیرات کوتاه‌مدت و بلندمدت) تاثیر سیاست پولی انقباضی را بر تورم کلی، اجزای چرخه‌ای، و روند ارزیابی می‌کند. نتایج نشان می‌دهد که تکانه‌های پولی انقباضی ابتدا موجب کاهش در تمام مولفه‌های تورمی می‌شود. با گذشت زمان، کارگزاران نوسانات تورم را با به‌دست‌آوردن اطلاعاتی درمورد سیاست پولی تنظیم می‌کنند و تورم به‌سمت تعادل پایدار خود همگرا می‌شود. با‌این‌حال، بزرگی و ماندگاری این اثرات دو مدل متفاوت دارد. مدل افق محدود نوسانات کمتر و ماندگاری بیشتری را در مقایسه با مدل نیوکینزی پیش‌بینی می‌کند که به یادگیری کندتر گارگزاران و تعدیل تدریجی انحرافات تورم اشاره دارد. همچنین، این مطالعه نیاز به واکنش سیاستی متفاوت بانک مرکزی ذیل این دو چهارچوب را برجسته می‌کند. در مدل افق محدود و در مقایسه با مدل نیوکینزی واکنش‌های بانک مرکزی به انحرافات تورمی سیکلی و روندی کمتر تهاجمی است. این یافته‌ها نشان می‌دهند زمانی می‌توان تلاش‌های کاهش تورم را در پیش گرفت که یادگیری عامل و فرایندهای تعدیل تدریجی با پاسخ‌های سیاستی کمتر تهاجمی همراه باشد.