بررسی تاثیر ساختار مالکیت در رفتار ریسک‌پذیری بانک‌ها

ساختار مالکیت از موضوعات مهم حاکمیت شرکتی است که می‌تواند از طریق اثرگذاری در انگیزه‌های مدیریتی در کارایی شرکت‌ها موثر باشد. هدف این پژوهش بررسی اثر نامتقارن ساختار مالکیت در رفتار ریسک‌پذیری بانک‌هاست. پژوهش حاضر با استفاده از رویکرد الگوی رگرسیون انتقال هموار تابلویی و اطلاعات 21 بانک پذیرفته‌شده در بورس اوراق بهادار تهران و فرابورس ایران در دورهٔ زمانی سال‌های 1390 تا 1398 صورت پذیرفته است. نتایج پژوهش بیانگر این است که تاثیرگذاری مالکان عمده در صنعت بانکداری بر ریسک‌پذیری بانک‌ها در دو رژیم متفاوت قابل بررسی است. در رژیم اول (سطح آستانه 23 درصد)، سهامداران عمده تاثیر مثبتی در ریسک‌پذیری بانک‌ها داشته و در رژیم دوم (بالاتر از 23 درصد) تاثیر منفی در ریسک‌پذیری بانک‌ها دارند. بنابراین، باتوجه به تاثیر نامتقارن حضور سهامداران عمده بر ریسک‌پذیری بانک‌ها، به‌کارگیری راهبردی‌های مناسب در تمرکز مالکیت ‌می‌تواند یکی از راهکارهای بهبود مدیریت ریسک باشد.