مقایسهٔ شاخص‌های تعیین آستانهٔ بحران مالی بانک‌ها در سیستم هشدار سریع بر اساس عامل چرخه‌های تجاری

هدف اصلی این مقاله طراحی سیستمی است که به بررسی احتمال در آستانهٔ ورشکستگی قرارگرفتن بانک ها و پیش بینی زمان آن بر اساس چرخه های تجاری و اقتصادی می پردازد. همچنین در این مقاله تاثیر رویکردهای مختلف به تعریف آستانهٔ ورشکستگی نسبت به پیش بینی زمان در معرض ورشکستگی قرارگرفتن بانک ها در ایران با به کارگیری الگوی کاپلان مایر و الگوی مخاطرات متناسب کاکس در چهارچوب تحلیل بقا مورد بررسی قرار گرفته است. بدین منظور از صورت های مالی تجدید ارائه شده بانک های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران از سال 1385 تا 1395 استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که بقای بانک های ایران تحت تاثیر پنج متغیر نسبت سود عملیاتی به هزینه های عملیاتی، نسبت مجموع خالص درآمد بهره و درآمدهای عملیاتی به متوسط کل دارایی ها، درآمد کارمزد خدمات بانکی به کل درآمد، نسبت هزینهٔ اداری و عمومی به کل هزینه ها و اندازهٔ بانک است. همچنین، نتایج نشان می دهد بر اساس معیار آکائیک (aic)، رویکرد شاخص ثبات zscore بهترین معیار برای تعریف و شناسایی آستانهٔ ورشکستگی بانک ها در مقایسه با رویکرد کفایت سرمایه و نسبت مطالبات معوق است. بر اساس این رویکرد، آستانه ورشکستگی بانک های مورد بررسی به طورمتوسط تا هفت سال، در شرایط رکود تا پنج سال و در صورت بازگشت دوران رونق به اقتصاد کشور، تا هشت سال آینده خواهد بود.