تحلیل راهبردهای ایمن‌سازی فضاهای مسکونی شهر تهران در برابر جرم(موردمطالعه: منطقه 12 شهر تهران)

ایمنی از اصول اساسی رفاه شهروندان محسوب می‌گردد و این مهم در فضاهای مسکونی شهرها که محل سکونت افراد است حائز اهمیت بیشتری است. ایمن‌سازی فضاهای مسکونی شهری متاثر از دو نیروی بیرونی و درونی است. نیروهای بیرونی به نقش نهادهای انتظامی و مدیریت شهری، رسانه‌ها و سازندگان مسکن‌و نیروهای درونی به شاخص‌های درونی محلی و خود مسکن مرتبط است. محدوده مورد مطالعه، منطقه 12 شهر تهران، شامل 13 محله می‌باشد. روش پژوهش، توصیفی-تحلیلی، داده‌هاواطلاعات پژوهش به شیوه‌ کتابخانه‌ای و اسنادی گردآوری‌شده است. یافته‌های پژوهشی نشان می‌دهد که نگرش کالبد محوری یا بدون در نظر داشتن نقش نهادهای مدیریت شهری، امنیتی، سازندگان مسکن و شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌ها نمی‌توان به شهری امن دست‌یافت. در بین محله‌های منطقه 12 شهر تهران، محله‌های ایران، کوثر، آبشار و تختی در رتبه‌های اول تا چهارم و در وضعیت مطلوب و در نقطه‌مقابل، محله‌های هرندی، بازار و بهارستان در وضعیت نامطلوبی قرار داشتند. لزوم بازنگری در قوانین ساختمانی و پروانه ساختمان و پایان کار برای مساکن ناامن برای نهاد مدیریت شهری و بازنگری در نهاد انتظامی از رویکرد سنتی به استفاده از فناوری‌های نوین پیشنهاد می‌گردد. توجه به نقش مشارکت مردمی و طراحی محیطی امن و لزوم سازندگان مسکن برای پایبندی به اصول مسکن امن در برابر جرم نیز احساس می‌شود.