سنجش میزان پایداری امنیت اجتماعی در سکونتگاه‌های روستایی(مورد مطالعه: روستاهای مرزی هیرمند)

هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی پایداری امنیت اجتماعی سکونتگاه‌های مرزی هیرمند است. در این راستا، برطبق فرمول کوکران 384نفر از سرپرستان خانوار به عنوان جمعیت نمونه انتخابشدند و برحسب نمونه گیری تصادفی نسبت سهم پرسشنامه 44 روستای نمونه‌گیری شده مشخص شد. جمع‌آوری دادهها براساس روش میدانی ازطریق مصاحبه مستقیم با اهالی روستا و همچنین مصاحبه با شوراها و دهیاران و مسئولان گردآوری شدهاست. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از نرم‌افزار spss و expert choice استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد در تمامی شاخص های مطرح‌شده به جز شاخص های دسترسی به مراکز آموزشی، دسترسی به مراکز بهداشتی، فرصت پیشرفت، رضایت از عملکرد نهادها، رضایت از امکانات تفریحی و رضایتمندی از منظر روستا میانگین به دست آمده پایین تر از حد میانه -عدد3- است به این معنا که میزان پایداری اجتماعی سکونتگاه‌های مرزی کم است و تنها در شاخص های سلامتی محیط، رضایت از زندگی در روستا و فقدان بیماری های عفونی میزان پایداری زیاد است. همچنین، نتایج رتبه بندی مهمترین اقدامات مرزی برای امنیت روستاهای مرزی هیرمند نشان داده شد. در بین اقدامات موردنظر نبود حمل موادمخدر و سایر کالاهای غیرمجاز از مرزهای غیرمجاز با میانگین 591/0، کاهش قاچاقچیان کالا در جهت فقدان تبعیض و نابرابری گروه های اجتماعی با میانگین 278/0، تردد اشخاص از دروازه‌های رسمی و غیررسمی مطابق با آیین نامه‌ها با میانگین 083/0، برهم نخوردن آرامش مرزی و فقدان درگیری‌ها و اختلافات مرزی با میانگین 048/0 بالاترین و پایین ترین وزنها را به خود اختصاص دادهاند.