ارزیابی مولفه‌های نسل اول cpted در پیشگیری از جرم (مورد مطالعه: محله دستغیب تهران)

امروزه با توجه به بحران شهرنشینی در بسیاری از نقاط جهان ازجمله ایران توجه به مفهوم امنیت و ایجاد شهرهای امن به‌عنوان یکی از اولویت های اساسی نظریه پردازان برنامه‌ریزی شهری تبدیل شده است. جرم معلول عوامل متعددی است که یکی از آنها عوامل کالبدی اشت. لذا، پیشگیری از جرم ازطریق طراحی محیطی به‌کارگیری بهینه محیط مصنوع در راستای کاهش جرایم شهری است. هدف از این پژوهش بررسی نقش طراحی محیطی در پیشگیری از جرم(cpted) در محله دستغیب شهر تهران و همچنین ارایه راهکارهایی به منظور بهبود شرایط این محله میباشد. پژوهش حاضر با رویکرد توصیفی-تحلیلی نگارش شده است بدین ترتیب که ابتدا با استفاده از فرمول کوکران نمونه ای با حجم 377نفر در بین ساکنان محله به‌صورت تصادفی انتخابشده و وضعیت شاخصهای(cpted) در محله به‌وسیله پرسشنامه، مشاهده‌ های میدانی و اسناد رسمی گردآوری و با استفاده از نرم‌افزارهای spss و gis تجزیه‌وتحلیل شده است. نتایج پژوهش حاکیاز آن است که اصول طراحی محیطی برای پیشگیری از جرم در محله دستغیب چندان رعایت نشده و این محله از امنیت نسبتاً پایینی برخوردار است به‌طوریکه میانگین شاخص های طراحی محیطی برای پیشگیری از جرم در محله دستغیب برابر با 2.71 در طیف لیکرت (5 ـ 1) است که حتی از حد متوسط نیز پایینتر میباشد. بنابراین، مهمترین راهکار به منظور افزایش امنیت و کاهش جرایم در سطح این محله را میتوان اختلاط زمانی و مکانی فعالیت ها و کاربری ها و همچنین حذف یا اصلاح فضاهای فاقد نظارت بیان کرد.