بررسی تاثیر حس تعلق مکانی بر امنیت و نشاط اجتماعی کودکان(مطالعه موردی: منطقه2 شهرداری قزوین)

پژوهش در حوزه شهرهای دوستدار کودک به‌طورخاص در اروپا از سال 1980 موردتوجه قرار گرفته است که با هدف ایجاد فرصتی برای کودکان در راستای شکلدادن و یا تغییر محیط پیرامون آنها می‌باشد. مکان علاوهبر بعد مادی از بعد غیرمادی نیز برخورداربوده و احساساتی در ساکنان خود ایجادمی‌کند. این حس تعلق مکانی بر نشاط اجتماعی و امنیت اجتماعی کودکان شهر تاثیرمی‌گذارد که تحلیل این فرایند هدف این مقاله است. هدف دیگر معرفی کاربرد مدل‌های ساختاری، به علت چندبعدی بودن ابعاد بررسی و وجود متغیرهای مکنون، در حوزه مطالعات شهری است. پژوهش حاضر از حیث هدف کاربردی و از حیث روش پیمایشی محسوب می‌شود. جمعیت آماری این پژوهش کودکان 12 تا 18ساله شهر قزوین می‌باشند که از این ‌بین کودکان منطقه2 شهرداری قزوین به‌عنوان جمعیت نمونه انتخاب شدند. در این پژوهش از پرسشنامه محقق-ساخته استفادهشد و پس از اطمینان از پایایی و روایی آن در جمعیت نمونه توزیعگردید. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از تکنیک تحلیل عاملی تاییدی و مدلیابی معادلات ساختاری استفاده ‌شده است. نتایج تحلیل داده‌ها مدل مفهومی ارایه‌شده را تاییدمی‌کند. همچنین، نتایج پژوهش نشان‌دهنده تاثیر مثبت و معنادار حس تعلق مکانی بر امنیت اجتماعی و نشاط اجتماعی و تاثیر مثبت و معنادار امنیت اجتماعی بر نشاط اجتماعی در جامعه موردمطالعه می‌باشد.